Gecenin bi körü...

Konunun ilk mesajı :

Yasak orman çok komikti. Elimde sıkıca sarılmış bir paketle ormana doğru yaklaştım. Etrafta kimsenin olmamasına çok dikkat ediyordum. Bu ormanın seyrek olduğu bi yeri olmadığından direk karşım gölgeydi. Gölgeye girmeden ıslık çaldım ve bir çıt sesi geldi. Biraz yerimden sıçradım sanırım. Aşırı boğuk bir ses "Getirdin mi?" dedi. Boğazımı temizleyip paketi uzattım. O kadar karanlıktı ki adamı göremiyordum ama farketmezdi. Aslında zehir isteyen birinin yüzünü görmem gerekir miydi bilemiyorum. "Getirdim tabi, bir Woods asla sözünden dönmez. Biz sözümüzün-" herif sözümü yarıda kesip bi poşet dolusu parayı resmen üstüme attı. Havada yakaladım. "Eğer başka bir istediğin-" "Tamam tamam git şimdi!" kaba herif. Geri dönüp bir kaç adım attım. Geri dönüp birşey söyleyecektim ki karanlıktaki kıpırtı onun gittiğini anlamamı sağladı. İlginç biriydi.

"Teşekkürler ufaklık"

İsteğim yerine getirilince minnettar olmuştum. Ben "Kendin yapsana !" tarzı bir cevap bekliyordum. . Sonra kolumdan çekiştirip gene yürütmeye başladı ve bir süre sonra fısıldayarak konuştu;

"Ben... Ben buraya bi satış yapmak için gelmiştim. Adamın teki zehir istemişti, ve sanırım adamın bahsettiği paketli adam oydu... Tamam saldırgan biri olduğunu biliyordum ama şimdi daha suçlu hissettim kendimi..."

Üzgün gözlerle bakıyordu ve böyle bakan hiç bir şeye dayanamazdım, hem suç onda değildi nereden bilebilirdi ki. . Sessizce elimi başına koyup saçlarını karıştırdımdım ve gülümsedim;

"Nerden bilebilirdin ki. Ama bundan sonra sattığın şeylerin içeriğine ve satacağın kişilere dikkat et. Bir daha ki sefere bu kadar şanslı olunamayabilinir. Ayrıca duyulursa başın belaya girer bunu hatırlatmama gerek yok sanırım."

"Ama... Ama daha o zehirle ne haltlar karıştıracağı ve kime içireceğini bilmiyoruz!!" İçimde korkunç bir his oluşmuştu. Zamiel'in gönüllendirici sözleri bile bi işe yaramamış gibi görüşünüyordu ve sanırım gözlerim yaşarmaya başlamıştı. Kolumun tersiyle bir gözümü silip Zamiel'e sarılıverdim. Benim yüzünden birinin ölebileceği düşüncesi bile altüst etmişti resmen. Gözlerimi yeşilli cübbeye kurulamama da yaramıştı Zamiel'e sarılmam. "O adamı bulup *hıck* engellemeye çalışsak mı?"

Bir dakika bizim insanların sinirini bozmaktan keyif duyan Chuck ağlıyor muydu yoksa ? Normal kızlar gibi yani ? Sonra hiç beklenmedik bir şey oldu ve bana sarıldı. . Bir an afallamıştım, zira sahiden böyle birşey olmasını beklemiyordum. Sessizce ağlayan kızı kendime çektim ve kafasını okşadım. Sanırım yapabileceğim en doğru şey buydu, zaten düzelmeye başlamış olacak ki gözlerini cübbeme siliyordu. İşte tanıdığımız Chuck. .

"O adamı bulup *hıck* engellemeye çalışsak mı?" dedi gözleri yaşlı bir şekilde. . Bende karşılık olarak biraz daha sıkı sarıldım ve Kahraman olmak mı istiyorsun ? Neden olmasın." Dedim gülümseyerek. Sahiden ilginç bir geceydi. Bakalım daha neler olacak diye düşünmeden edemedim.

Olumlu cevabı alınca ittiriverdim Zamiel'i. "Yaşasın adamı bulucaz!" yerimde bir iki kere zıpladım ama sonra kökler 3. zıplamaya izin vermedi ve takılıp Zamiel'in üstüne yuvarlandım. "Ayh! Özür dilerim..." dedim üstünden kalkmaya çalışırken. O değil de bu gün baya baya çocuğu yaralamaya çalışıyormuşum gibi olmuştu. Ayağa kalkmak için debelenirken yerden destek aldığım elimin üstünde birşey hissettim ve direk kendimi geriye attım. "Iy yerde birşey vardı! Burda çok böcek var mıdır?" Sağıma soluma baktım ama köklerden birşey görünmüyordu ki! Asamı kaldırıp lumos yaptım ve birden zaman durdu... Yerde gezinen binlerce örümcek olmalıydı ve onlarında altında kıpır kıpır solucanlar. "Nox" diyip ışığı kapattım sakince. "Görmesek daha iyi olur diye düşündüm." dedim. Bu kadar sakin olmamın nedeni şok geçirmemdi herhalde çünkü sonradan çığlığı basıp ayağa sıçradım. "İeeeeek!!! Yuvaları herhalldee!!!"

Sevinçten zıplarken köklere takıldığını sandığım nedenden dolayı tökezledi ve tutmaya çalışırken bende dengemi kaybettim. Sonuç ise üstümde bir dişi. . Ne kadar çok yakınlaşmıştık bir gecede.

"Heheh. . Sorun değil şikayet ettiğimde yok zaten."

Aniden ürkmüştü kız acaba neler olmuştu ? Sonra hiç duymak istemediğim haber iletildi beynime. . "Görmesek daha iyi olur diye düşündüm."

"HUH !? Hay bin . . . Lanet olası örümcekler saçıma yuva yaparsa yandığımın resmidir işte ! Tam olarak bu lafı ettim ama kalkmak içinde çaba harcamadım. Neden acaba ? Sırıtarak olduğum yerde durdum.

Üstüme çıkan yaratıkları elimle itekleyip dururken hala tiksinerek bağırıyordum. "Ayh iğrenç iğrenççç!! Nefret ederiiim! Kalk Zamiel!!" Boğuşurken birden bana bir güç geldi. Artık deli gücü mü desem bilmiyorum... Zamiel'in elini tekrar yakaladım ve çekmemle ayağa kalkması bir oldu. Ben de hiç düşünmeden koşmaya başladım. Kökler falan umurumda değildi artık. Resmen uçuyordum ermiştim sanırım. Bir ışık görene kadar koştum (uçtum) ve sonunda ormandan çıktık. Hogwarts'ın bahçesinde aniden durayım derken yere kapaklandım gene. Dizlerimi yere sürttüğüm için yaralar açılmıştı. Umursamayıp yerde debelenip vücudumdaki örümceklerle savaşmaya başladım.

"Huh !? Nol. . ." Daha sözlerimi bitiremeden ormanın dışına çekildim büyük bir güçle. . Elimi tutan eli sıkıca kavradım ve adımları takip ettim. Bir zaman sonra ormandan çıktık. Tam o sırada Chuck elimi bıraktı ve dengesini ayarlayamayıp yere kapaklandı. Tanrım ne kadar dengesiz bir kız bu. Literal anlamda !

Aceleyle cübbemi çıkarıp attım ve saçlarıma tutup asamı "Aquamenti" büyüsü yaptım bir kaç kere, böylece saçımdaki böcekleri suda boğdum. . Sonra yerde debelenen Chuck'a yaklaştım, ıslak saçlarımı geri atıp cübbesini çekerek çıkardım ve "Lumos" dedim. . Örümcekler su kadar ışığıda sevmezdi nasılsa. Asayı vücuduna yakın tutup üstündeki örümcekleri kaçırdım. Sonra kolundan tutup yavaşca kaldırdım.

"Artık sana sıkıntı veremezler eh ?"

Bu arada ormandan kaçarken başka bir Atadam mı görmüştüm !? Gözlerim karanlıkta iyi görürdü ve gördüğümünde ne olduğunu biliyordum. Sanırım dişi bir taneydi ? Dişi centaurlar Dryad'lara benziyorlardı ama tek fark vücutlarında çiçekler açmıyordu, yani bizim gibi normaldiler. Ne kadar normal olabiliyorlarsa artık.

Biraz daha boğuştum ama sonunda Slytherin arkadaşım bana yardım edebildi ve örümcekler defolup gittiler. Nefes nefese yerde otururken arkalarından küfrettim. Lanet olası şeylerden oldum olası nefret etmişimdir. Abimin uyuzluk olsun diye yatağıma kocaman bir örümcek koymasından tutun, temizlik yaparken anlıma atlayana kadar hepsi bana kaba davranmışlardı! Kötü oldukları kafama yazılıydı. Sonra dizlerime baktım. Kanıyorlardı ama pek acı hissetmiyordum. Zaten hep düşüp dizlerimi yaralardım. Onlar geçmeden bir daha düşüp yara üstüne yara açardım. Ellerimle üstlerini kapayıp ayağa kalktım. Acıya da küfür ettikten sonra Zamiel'e baktım. Evet başını gayet bela üstüne belaya sokmaya çalışıyor gibiydima ama sesini çıkarmamıştı. Şimdi ıslak saçlarıyla çok komik görünüyordu. "Bir şey mi oldu?"

Gözüm ormanın karanlık derinliklerine takılmıştı. . Sonra Chuck'ın sorusu gelince daldığım düşüncelerden çıkmak zorunda kaldım.

"Hm ? Ha. . Ormanda yalnız değildik. Kaçarken bir şey bizi takip ediyordu, yani peşimizden gelmekten çok gözü üzerimizde hareketlerimizi izliyor gibiydi. . Sanırım o bir Atadamdı yani dişi bir atada. . Atkadın desek daha doğru herhalde ? Acaba diğeriyle bir alakası olabilir miydi ki ? Şey bu arada kurutma büyüsü felan biliyor musun ? Islak saçlardan nefret ederim. ." Sırıttım lafımı bitirince. Bu arada az önce Chuck'un yanından bir şey mi geçmişti ? Ve takip eden saplanma seside neyin nesiydi !?

Amaan zaten amma güleç biri olup çıkmıştım yahu. . Ve takip edildiğimizi nasıl mı anladım ? Vücudun büyüye ve gözlenmeye hassastır, iyi bir büyü yakınlarındayken vücudum elektriklenir gibi olur ve izlendiğimi hissettiğimde ise yürüyüşüm bozulurdu. Ne garip bir vücut verdin sen bana Yüce Lord ! Daha yukardakine itirazım bitmeden beni gene şaşırtmayı amaçlamış olacak ki uzun çalıların arasında gördüğümü sandığım Atadam çıktı. . Şey işte At kadın, yarı at yarı kadın, yok yok at dişi, dişi at. . . Amaan Dişi Centaur işte nasıl hitap edeceğimi kafamda canlandıramadım. . Oku geriliydi ve yaydan çıkarsa tahminen duyduğu şey çok güzel bir ıslık sesi olacaktı, sonra belki anlık bir acı. Belki konuşarak halledebilirdim, onurlu savaşcılar olan Centaur'lar öncelikle silahsız birine saldırmazdı o yüzden öncelikle asayı kol yenimden içeri soktum ve ayrıca yüzünde beni dinlemek ister gibi bir ifade vardı. . Ufak bir soylu reveransı yapıp konuşmaya başladım.

"İyi geceler leydim. . Bu saatte size rahatsızlık verdiğimiz için üzgünüz. Fakat amacımız ne ormanınıza nede size bir zarar vermektir. Hoş size zarar vereceğimizden de şüpheliyim ama genede her hangi bir kötü amacımız yok. Yani bu duruma nerden düşsek eminim sizde inanmazsınız. ."

Ve ayışığı yüzüne vurunca farkettim ki o kadarda yaşlı olmayan güzel bir hanımefendiydi karşımızdaki. . At hanımefendi ? Hanımatefendi !? Tanrım bu durum beni gerçekten zorluyordu. .

Dişi Centaur'un yayını gevşetmiş olması bir nebze olsun içimi rahatlatmıştı ne yalan söyleyeyim. . Ama gözleri asamı attığım koluma kayınca rahatsız olduğunu anlayıp ellerimi havaya kaldırdım ve cübbemin derinliklerine gitmesini sağladım

"Merak etmeyin leydim. Herhangi bir şaklabanlık yapmak yok, olabildiğince silahsızım şu anda. Ve sorunuza cevap vermek gerekirse bir dizi olaylar silsilesi bizi önce ormana sonrada buralara getirdi. Ben, arkadaşıma bir şaka yapmak istedim. Sonrasında bir ses duyduk ve karanlık ormanda yaralı bir başka Centaur gördük. Yaralıydı ve ona yardım etmemiz gerektiğini düşündük ve ettikte zaten. Sonrasında ufak 1-2 sakarlık sağolsun örümceklerin yuvasının üstüne düştük ve ne arkadaşım nede ben onlardan hoşlanmadığımız için ürküp ormanın bu tarafına kaçtık. . O sırada sizi gördüm karanlıkta ama anlaşılan o ki son görüşüm değilmiş. Heh-heh. . Ama neredeyse oluyordu. ." sakince gülümsemeye çalıştım ve anlayış göstermesi için beklemeye koyuldum

Bu dişi at da nereden çıkmıştı? İyicene annanem gibi konuşmaya başlamışlardı. Üstüne üstlük Zamiel de birden kraliyet ailesindenmiş gibi laflar ediyordu. Bi de dişi atın sürekli üstümüze tuttuğu ok da sinirimi bozmaya başlamıştı. Erkek gördü ya direk yanındakini öldüreyim modundaydı herhalde çünkü o ok ikide bir bana dönüyordu ve sanırım yanımıza gelmeden önce bana bir tane fırlatmıştı ama Zamiel'e gelince kendini gösterme isteği olmuştu. Ah bu dişiler... At da olsa abaza resmen. Mıy mıy mıy ormonomdon çokun gödön mıy mıy... Demin senin erkek versiyonunu iyileştirdik kızım biz. Ananı da al git demişti sanırım en son. Zamiel'in kolunu sıktım. "Çekip gidelim deli sanırım. Mıhlar bizi, görürüz günümüzü." diye fısıldadım. Atların duyuşu iyi mi değil mi bilmiyorum ama yani yargısız infaz yapıyordu bu. Sonra sesimi yükselttim. "Gidicez tamam." Gidersek sesini keser misin demek istiyordum aslında ama kendimi engellemiştim. Demin ki duyarlı kızdan gene mahalle karısına dönmüştüm sanırım. Aslında Zamiel'e de çok beğendin sen bunu, istersen seni ormanda bir gezdirsin de diyebilirdim. Ah, içime attığım onca şey olmuştu birden.

Bakışlarımı Chuck'a çevirip sakinleştirmeyi denedim, artık işe yararsa. .

"Chuuck. Biraz sakin olursan sanırım halledemeyeceğimiz şey yok değil mi ?" Tam ben bunları derken eski Chuck geri dönmüştü. Nereye gitti az önceki dişi Chuck ? Bu sefer ki anlaşılırsa ne benim konuşmam işe yarardı ne de ne kadar hızlı koştuğumuz. .

Sonra tekrar Dişi Centaur'a dönüp sakince konuşmayı denedim, zira Chuck kızdırırsa bu sefer geri dönüşü olmazdı gibi bir his kaplamıştı içimi.

"Teşekkür ederim leydim ama anlayın ki silahsızken karşınızdakinin silahlı olması sizi de gererdi değil mi ? Arkadaşıma olanda tam olarak bu yoksa sahiden kötü bir insan değildir. Ve gitmemize izin verdiğiniz için minnettarım. Sizi temin ederim ki pişmanlık duymayacaksınız." Eski bir soylu reveransı yapıp Chuck'a fısıldadım.

"Yaptığımı yap ve tek kelime etme ufaklık."

Gözlerimi hafifçe devirdim ve Zamiel'in dediğini yapıp eğildim. Sanırım çok uyuz davranıyordum. Ne yapmaya çalışıyordum kendimi şiş kebap yapmaya mı? Saçma sapan davranmayı bırakıp Zamiel'in dediklerini yapmaya karar verdim. O kaç dediğinde kaçacaktım. O eğilmeyi kes dediğinde kalkacaktım. O yüzden sadece eğilmiş bir şekilde durdum. Umarım arkadan biri yaklaşmaz gene yoksa boşu boşuna bi yerimden olurum. Düşünüyorum da şu oku biraz gevşetse asama ulaşıp yollayabilir miyim sersemletmeyi? Neyse olay çıkarmaya lüzum yok en iyisi Zamiel'in tatlı dille halletmesi şu işi.

Dişi Centaur artık rahatlamış görünüyordu ve yayınıda eline almıştı. . Sanırım bundan sonra pek bir sorun çıkmazdı ? Aralarındaki mesafe kapanırken ay ışığı tekrar yüzüne vurdu ve ona doğal bir güzellik kazandırdı. O sırada bende biraz rahatlamıştım, fakat bize yaklaşırken bir anda yüzü çarpıldı. Nedenini anlamasamda bir şeylerden hoşnutsuz kaldığını anlamıştım sanırım. . Neyse artık her ney canını sıktıysa tekrarlamamak gerekti zira bu kadar gelmişken bütün olayları en başa döndürmeye gerek yoktu. .

- Haydi çıkın artık buradan, güneş ışıklarının dem vurmasına çokta az kalmadı sayılır. Başkaları sizden şüphelenebilir. Arkanıza bakmadan gidin! Eğer bir daha dönerseniz, peşinizi biraz zor bırakırım, ona göre.

Aslına bakarsanız pekte şikayetci olmazdım bu durumdan. Neticede insan her gün farklı bir ırkla karşılaşmıyor değil mi ? Ve birden Chuck'ın ağırbaşlı ve söz dinler bir kız olmasıda şaşırtmıştı beni. Ne yalan söyleyeyim hiç beklemiyordum bunu ama genede insanları şaşırtmayı seven bir havasıda yok değildi. O gün hademe Dean'i başımızdan aldığında da aynı havayı sezmiştim kızda. Yavaşca Chuck'a döndüm ve konuştum;

"Sanırım şansımızı daha da zorlamadan ufaktan yola koyulsak iyi olacak. Hem ben sana ne demiştim, arada konuşmakta iyidir." Sonra tekrar başımı Dişi Centaur'a döndüm;

"Gitmeden önce son bir sorum olacak leydim. Bu gecede bu kadar konuştuktan sonra isminizi öğrenmek isterim. Eğer sizin içinde bir mahsuru yoksa adınızı bahşeder misiniz bana ?"

"- Tamam çocuk. Fakat cevabını aldıktan sonra daha fazla şansını zorlama!"

Yüzüme bir sırıtış yerleştirdikten sonra ;

"Hay hay leydim. Nasıl isterseniz."

Cevabımı aldıktan sonra ufak bir reverans yapıp gülümsedim;

"Merak etmeyin Leydi Mei-xie bir daha karşılaştığımızda kesinlikle adınızı hatırlıyor olacağım. Ve ben ise Zamiel Nagao, sıradan bir öğrenciyim sadece ve bu bayan ise arkadaşım Charlotte Woods'tur fakat ben ona Chuck demeyi tercih ederim. Tanıştığımıza müteşekkiriz." sözlerimi bitirdikten sonra çevik bir hareketle yayını germesine zaman bırakmadan boşta olan elini tutup ufak bir buse kondurdum. . Ani hareketimden ürküp saldırmaya çalışacağını biliyordum fakat bana öğretilen buydu ve asıl bunu yapmazsam büyük bir kabalık olurdu. .

Sessizce gülümsedim;

"İki." Ve konuşmaya başladım. .

"Üç. Bu kadar kızacağınızı bilsem daha kaba davranırdım Leydi Mei-xie. Dört ve özür dilerim."

Başımı eğdim, "Beş." ve tekrar selamladım Dişi Centaur'u. "Altı."

"Yedi." Yanımda bir süredir unutmuş olduğum kıza döndüm.

Chuck'a kolumu uzattım ve girmesi için bir bakış attım. "Sekiz."

"Dokuz." Kızın koluma girmesini sağladım. Yürüyerek uzaklaşırken mırıldandım;

"Kabalığımı mazur görün leydim. On."