Yasak Orman Dönüşü

Bir süre daha istekli bir şekilde çekiştirildikten sonra bahçenin sınırlarına girdik. Ve bir anda o sık ağaçlardan sonra yüzüme vuran ay ışığı karanlık geceyi gündüz gibi görmeme neden olmuştu. Bu rengi seviyordum işte karanlığın içinde herşeyi mavi tonlarla görmek. Çocukluğumdan beri sabahlara kadar oturmamın sebebi buydu çünkü biraz daha saat ilerleyince gece güne karışırken bu renk ortaya çıkardı. Bence sevginin bir rengi varsa o renk bu renktir diye düşündüm istemeden.

Sonra gülümsemem sebep olan bir olaya tanık oldu gözlerim. Nora kaşla göz arasında otlara doğru atlamış hatta inişe geçmişti. Yavaşca otların üstüne düştü, yüzünde rahatlamayla mutluluk arası bir gülümseme vardı. Sessizce yanına yürüdüm, sessizce çantamı ve cübbemi çıkarıp yanına uzandım. Havanın tatlı bir serinliği vardı aslında soğuk olması gerekirken. Genede cübbemi üstümüze örttüm ve bir sigara yaktım. . O sırada o da konuşmuştu;

"Benim için o kadar büyük bir dert değildi çıkıp çıkmamak ama genede güzel bir serüvendi sanki ne dersin ?"

Daha sonra gözlerini aya dikti, tek gözünü kapatıp kocaman neredeyse yuvarlak ayı avuçlarının içine aldı. Usulca sokuldum yanına ve gözümü kapatıp onun dünyasında aya baktım. Küçük bir kıza göre büyük bir başarıydı ayı tek hamlede yakalamak benim için. Yavaşca gülümsedim ve derin bir iç çektim;

"Sanırım şu anda herşey olduğu gibi yeterince güzel

Elini biraz bana doğru kaydırdı rahat görebileyim diye sonra masif bir esneme geldi, boyutuna göre gayet büyük bir esnemeydi. Sonra kendi haline güldü dayanamayıp bende güldüm ve tam o sırada bende esnedim. Sevimli geliyordu nedense tüm hareketleri. Aslında bir sebebi vardı ve kabullenemiyordum sanırım. Yani kabullenmekten ziyade itiraf edemedim desem daha doğru olurdu. Sanırım ben, yanımda uzanan bu kıza karşı bir şeyler hissediyordum. Hatta sanmıyordum emindim. O kadar geçirilen zamandan sonra sanırım bu kaçınılmazdı. .

Tahminen bu yüzden o kadar rahattım yanında, davranışları, konuşmaları hatta gülüşü bile beni mutlu ediyordu. Yanında mutlu oluyordum sanırım. Daha önce böyle hissetmemiştim, hem gergin hissediyordum hemde ilginç bir duyguydu, bir anda heyecandan elim titredi yavaşca. Acaba söylese miydim ? Yoksa kendime mi saklasaydım ? Ne yapacağımı bilemez haldeyken genelde önem sırasına göre seçerdim elimdekileri ve şu anda hissettiklerim daha önemliydi sanki. O yüzden söylemeyi tercih ettim. Tam ağzımı açmıştım ki hafif uykulu gözlerle bana döndü;


- Sence burada uyuyakalsak, sabah kızarlar mı? Ya da onlar bizi bulmadan uyanabilir miyiz?" dedi. düşüncelerim biraz dağıldı ama gülümsedimde güzel bir fikirdi zira benim için. .

"Bence kızmazlar sonuçta okul sınırları içindeyiz ve her ne kadar hiç bir profesör bilmesede şu anda bizden Dean sorumlu. En kötü ihtimal yakalanırsak ufak bir yırtma şansımız var ama genede bence şu anda sahip olabileceğim fikirlerin en güzeliyle karşı karşıyayım." Sanırım biraz daha kendime saklayacaktım. Ama çook çok az biraz zaman daha. Çünkü bu aralar tam zamanıydı bu tarz şeyler için.

Ben kendi kendimle savaş verirken Nora'da bana dönmüş hatta başını göğsüme dahi yaslamıştı. Bir an göğsümde bir baskı oldu sanırım çok zorlamıştım kendimi fakat daha sonradan bakışlarımı aşağı çevirince farkettim ki ani durum değişimi Nora'nın başın yüzündendi. Bu içimi rahatlattı hatta ısıttı bile denebilir ama aynı zamanda heyecanlanmama da sebep oldu. Kalp atışlarım zaten hızlıyken daha da hızlandı ve nefesimi tutup bir süre onu dinledim. O sırada kız kıkırdamaya başlamıştı tekrardan.

Elim istemsiz başına gitti o sırada, yavaşca sever gibi oldum bir anlığına. Sonra durdum, Nora'da adımı söylemişti. Bu nedense dahada heyecanlanmama ve kızın artık iyice artmış olan kalp atışlarımı tekrar dinlemesine sebep oldu. Sonra tekrar kıkırdamaya başladı. Acaba düştüğüm durum komik mi gelmişti ? Hoş bence gayet komikti. Konuşmaktan hiç çekinmeyen Zamiel şu anda ne haldeydi baksanıza. Heyecanlı ve suskun. . Bir konuşabilse neler söyleyecek ama ağzını her açtığında kalbi çıkacakmış gibi oluyor.

Biraz daha sakinleşmiştim ki hemen hemen aynı saniye içinde Nora'da kıkırdamayı bırakmıştı.

- İyi uykular şövalyem... dedi sustuğunda. Ve tekrar başını göğsüme yasladım. Saçlarını sessizce okşarken sonunda konuşacak gücü kendimde buldum;

"İyi uykular küçük hanım. Ve seni seviyorum." Ağzımdan belli belirsiz çıkmıştı belki son cümle ama o kadarı gelmişti elimden şimdilik. Fakat genede söyleyebildiğim için memnundum.

Esen soğuk bir rüzgar bütün uykumun içine etti. . Hiçte sevmezdim istenmediğim şekillerde uyandırılmayı. . Sonra gözlerimi açmamla göz bebeklerimin korkuyla büyümesi bir oldu. Tepemde biri vardı ve yeni uyandığım için bulanık görüyordum. . Refleks olarak tepemdekini fırlatmak için ellerimi hızla uzattım. .

- Günaydın!

Ve ellerim hızla ilerlerken bana saldırmak isteyen birinin günaydın demeyeceğine kanaat getirip yakasına yapışmadan kendimi durdurdum. Zaten o sırada gözlerimin bulanıklığı geçmiş ve panik halinden çıkıp tatlı bir süprizle karşılaşmıştım. . Nora başıma dikilmiş ve ilginç bir gün ayma deneyimi yaşatmak istemiş olsa gerek ki hiç beklemediğim bir anda saldırmıştı. . Gülümseyerek yanağını okşadım ve doğrulup başını kıstırıp omzuma dayayarak saçlarını karıştırdım.

"Günaydın küçük hanım !" dedim neşeyle. Nede olsa her ne kadar o beni duymasada dün hislerimi açıklamıştım ve artık yakın davranmamda benim için bir sakınca yoktu değil mi ?

Tutuşumu biraz gevşettiğim anda kıvrak bir hareketle yanıma oturdu. Eheh harika bir gündü sanki bu ?! Evet evet harika bir gündü bu. Hislerimi açıklamış, duymamış olduğunu varsaydığım için tepelenmekten kurtulmuş ve aynı kişi tarafından mucizevi bir şekilde yakın davranışlar alıyordum. Acaba duydu mu diye düşünüyordum yoksa aramızdaki mesafe neden bu kadar azalsın ki ? Her neyse şu anda hiç bir şey keyfimi kaçıramazdı. Bahçede olduğumuzdan dönmemizede gerek yoktu zira bahçede zaman geçirdiğimizi söyleyecebilecek kadar saat ilerlemişti. .

Yerdeki cübbemi alıp kızın bacaklarını ve üstünü örtüp kolumu önünden geçirip kolunu kavradım. Sonra biraz kendimi çekip çenemi başının üstüne dayadım sorusuna cevap verirken.

Kötü bir uyku çekmem için bir sebep yok küçük hanım. Hatta gayet güzel uyudum. Peki ya sen ?" diye sorarken başını eğip kıkırdadı ve derin bir nefes alıp saçlarını geriye atıp konuşmaya devam etti;

- Pardon. Şey, gece biraz boğucu yatmış olabilirimde, çimenlik olması beni durdurmaz sonuçta... Eheh sanırım sorumun cevabını almıştım. Dediğim gibi güzel bir gündü ve böyle kalmasını yeğlerdim.

Bana bakarken gözleri bir anda başka yöne kaydı ve nereye baktığını anlamak için kafamı kaldırıp yukarı neredeyse tamamlanmış olan dolunaya baktım. Dolunayı çok severdim. Hatta geceleri gündüzlere tercih ettiğimi rahatca söyleyebilirim. . Kafasını kaşıyarak cevap verdim;

"Şahsen her zaman kurtadamları merak etmiş biri olarak görmeyi çok isterim. Hem güzel bir gece olacak gibi dolunay sayesinde, yani seni bilmem ama ben daha çok gece gezinmeyi sevenlerdenim."

Sonra gözlerinde bir heyecanla tekrar bana döndü, bakışlarında maceracı bir ruhun ateşi yanıyordu. Bu çok hoşuma gitmişti, zira macera beraberinde merakı getirir ve böyle bir teklifi eden Macera olduğuna göre bendeniz Merak peşinden gitmekten başka bir seçenek göremiyordum. Sonra gözlerindeki heyecan biraz söner gibi oldu cümlesine başladığında;

- Hoş, sanırım yarın bu saatlerde yatağa gömülmüş oluruz. Yine de başka bir dolunayda çıkabiliriz tekrar ha?

Ve ben bu heyecanı geri getirmeliydim.

"Sizi bilmem küçük hanım ama ben öyle pek uyuyan bir insan değilimdir. Eğer gerçekten istiyorsanız zevkle eşlik ederim size.

- Eğer böyle gözlerim olursa yarında, o zaman uyumam daha iyi olur. dedi. Yani benimde gözlerim öyleydi ve bir sakıncası yoktu hatta severdim ben hafif halkalı gözleri. Eh tabi ben kendi kendime istediğimi yapıyordum ve o da kendine istediği gibi bakmakta serbestti. Sonra ağzını yamultup ki çok yapardı bunu, uykusuz kalmakta sorun olmadığını ama bunu tercih etmeyeceğini söyledi.

Hum. . Eh tabi madem istemiyorsanız küçük hanım başka zamanda yapabiliriz." diyerek kafamı yavaşca omzuna bıraktım. Tam gözlerimi kapamış hafifce uyukluyordum ki bir gurultu doldurdu sessizliği. Benimki guruldamıştı ona eminim ama bayağı şiddetli olmuştu, acaba Nora bunu duymuş muydu ? Tam bunu düşünüp sırıtırken Nora bir anda ayaklandı ve bu başımı omzuna dayamış olan beni hareketsizce yana düşmeme sebep oldu. Daha sonra elini uzatıp bunları daha sonra konuşabileceğimizi ama yemeğin önce geldiğini söyledi ki bu kıza karşı büyük bir sevgi duymama sebep oldu. Mantığı beni büyülemişti, yemek önce gelir.

"Şimdi benim dilimi konuştunuz işte küçük hanım !" Düştüğüm yerde hızla doğrulup ayağa dikildim ve kızın elini sıkıca tutup yemeğe doğru yol aldım ve ve ilk defa sürüklenen ben değil o olmuştu bu sefer.