Meşe Ağacı

Okulun her köşesinde bucak bucak Nora'yı ararken sonunda yolum bahçeye düştü. Ve çok geçmeden buldum ufaklığımıda. Ah Lord bilir ne çok özlemiştim onu ve lanet olsun ki doğru düzgün bir baykuş bulamadığım için mektupta yollayamamıştım. . Yani Profesör Tia'nın düzgün bir posta baykuşu vardı, taa ki Madam ateş viskisinin kuşu daha çok motive edeceğine karar verene kadar. O yüzden yolladığım tek mektupta gitmişti, hoş şu anda kim bilir kimin ellerindeydi ? Yani Nora'nın ellerinde olmadığı kesindi. .

Tabii bunları düşünmek kediyi daha çok özlememe, hoş bir keresinde köpekte olmuştu ama o zamanda sevimliydi şimdi hiç birbirimizi kandırmayalım Bay Nagao, sebep olmuştu. Ve bahçeyi biraz taradıktan sonra pisi pisiyi büyükce yaşlı bir meşenin altında bir şeylerle uğraşırken buldum. . Hoş neredeyse koca bir yılımızı bahçede çeşitli şeyler yaparak geçirdikten sonra ilk buraya bakmadığım için kendime kızdım. Ama sonra elindeki yığın ilgimi çekmişti. Uzaktan seçebildiğim kadarıyla kağıt veya o cins bir şeye benziyorlardı.

Bir anda yürüyüşümü değiştirerek daha sinsi bir hal aldım ve avına yaklaşan bir kedi gibi ağacın diğer tarafından dolanıp kızı hızlıca yanağından öptüm.

"Ah pardon küçük hanım sizi sevgilime benzettimde. Genelde şu boylardadır ve köpek kulakları kolayca tanınmasını sağlar." dedim sırıtarak bir yandanda konuşurken boyunu ve kulaklarını ellerimle gösteriyordum.

İşte bu tepki paha biçilemezdi. . Nedense Nora'yı her korkuttuğumda yaratıcı bir tepki veriyordu ve şimdide elindekileri fırlatıp gözlerini dikmişti. Sonra ellerimi tuttu ardından sürekli yaptığı şu yüz ittirme hareketini yaptı. Açıkcası hoşuma gidiyordu, bende o yüzden her seferinde inadına yüzümü ittiriyordum. . Sonra verdiği cevabı duyunca suratımı buruşturup elimi çeneme dayadım;

"Hm. Kesinlikle o tariflere uyan çok sevimli bir bayan yok yani ? Eh ne yapalım bizde elimizdekilerle yetineceğiz artık. dedim yanına çömelerek. Ve yere dağılmış kağı. . Zarflara uzanıp üstündeki yazıları okuyarak Nora'ya geri uzatmaya başladım;

"Bana,
Tash. . Tashi'ye,
Stan'e,
Bana,
Gene bana,
Tekrar Tashiye
Banaa
Ve banaaa ?"

Sonra iyice yanına yaklaşıp yanağını tekrar öptüm.

"Hepsi bu kadar mı tatlım ? Atladığımız bir tane kaldı mı peki ?"

Elimden kapılan mektuplardan sonra üstüne birde sert bir çıkışla karşılaşmıştım. Açıkcası bu kadarı beklediğim söylenemezdi. O yüzden mektupların elimden alınmasına izin verilip sessizce kızı süzmeye başladım.

"Hm haklısın tabii beni ilgilendirmez ama biliyorsun meraklı bir insanım. Hem zaten bana olanlar varsa bile içinde sonuçta bana vermediğin sürece senin sayılırlar. dedim bozuk atarcasına. Sonra etraftaki gerginlik havası biraz dağılsın diye olsa gerek konuyu mektuplardan yemeğe getirdi. Bir şey mi olmuştu yemekte ?

- Dün akşam yemeğinde, Hestia' nın yanına bir şey sormaya gittiğimde senden bahsettiğini duydum. Yazın bir şey mi oldu ki?

İşte bende onu soruyord. .

"Ah evet. Yazın senden habersiz ufak bir kaçamak yapıp iki güzel profesörle ufak bir kaçamak yapayım dedim. Aslında tam senden habersiz sayılmaz, bir mektup yazmıştım ama Madam Hestia baykuşa ateş viskisi vermenin onu daha iyi uçuracağını düşününce bir daha haber alamadık kendisinden."

"HAHAH !" Bir anda gülmeye başladım çünkü gerçekten güzel bir geri dönüş yapmıştı. Açıkcası başta biraz kızmıştım ama bu kıza öyle uzun süre kızgın kalamazdım sanıyorum ki. Yani büyütülecek bir şeyde yoktu zaten neticede utanmaya yatkın bir kızdı ve yeterince sıkıştırıldığında saldırganlaştığını biliyordum, o yüzden fazla üstüne varmadım.

"Yani yazın daha az sinirli oluyor diyelim. Ama genede sinirli işte. Sonra gözlerini dikmiş şekilde bakıp tekrar konuşması biraz daha sırıtmama sebep oldu.

"Yani lafın gelişi işte tatlım. Hani "Senden güzel" 2 profesör demedim ki ben. Hem ne olursa olsun benim için fazla yaşlılar. Ya da ben mi onlar için çok gencim ? Yani uzun lafın kısası ben seni seviyorum işte."

Cevabımı verdikten sonra kısa bir sessizlik çöktü ortama o sırada yüzüme baktı ve bir an gözlerinde bir hüzün gördüm. Acaba hala mı kızgın görünüyorum diye düşünürken aksini kıza kanıtlamak için sessizce gülümseyip yanına sokuldum ve o sırada defterini açmış mektuplara uzanmıştı. . Tam o sırada aklıma bir fikir geldi.

"Neden bana okumuyorsun tatlım ? Böylesi daha güzel olur." Dedim gülümseyerek ve uzanıp yavaşca öptüm kızı.

Mektuplar aceleyle bünyeme dahil edilmeye çalışılınca ağır bir hareketle düşmesinler diye göğsüme koydum elimi ve mektupları aldım. O sırada da okumamamı garantilemek için elleriyle elimi etkisiz hale getirip kaşlarını düşürmüş halde bana bakmaya başladı.

"Tamam küçük hanım şimdi okumamam gerektiğini anladım fakat uzun mu yoksa utanç verici mi ? Yoksa her ikiside mi ?" Dedim sinsi sinsi sırıtırken. O arada o da özlediğim bir tepki vermiş ve kızarmıştı. Zaten ardından konuyu değiştirmeye yönelik ani bir soru yapıştırdı hiç beklemeden.

"Eh yani zamandan başka bir şeyim yok aslında ama bu kadar ısrarla okunmasını istemiyorsan. . Tabii ki okurum !" Tabii o sırada cevabımı beklemeden gerginliğini atmış, sinsi bir sırıtışla süslenmiş yüzünü benimkine yaklaştırmış ve gözlerini kısarak ikinci bir soru sormuştu bile. . Bende aynı şekilde sinsi bir ifadeyle gözlerimi kısmış ve yüzümü zaten yakın olan kıza iyice yaklaştırmıştım.

"Diğeride Profesör Ekaterina'ydı küçük hanım. Tabii ki sizden sakladığım yok ama. . Bu arada sen bayağı bayağı alıştın benim hareketlerime. Baksana öpünce kızarmıyorsun bile artık." dedim sırıtarak. İşte işin amasıda söylemeye fırsat bulamamaktı. Tabii o mesafeden bunu kızın yüzüne karşı söyleseydim büyük ihtimalle hareketlerinden rahatsız olduğumu düşünebileceği için devamını getirmedim.

Yüzümü ittiren ellere sürünerek sırıttım.

"Biliyorum ! Başka ne için yaptığımı sanıyorsun ki ?"

Sonunda ellerinden kurtulunca ki hiç istemiyordum aslında, arada bir böyle itip kakması hoşuma gidiyordu, gene sevimli bir hal almış suratına bakarak cevapladım ki bu biraz zor oldu, çünkü sevimliliğini ezberlemeye çalışırken bir yandan diyeceğim kelimeleri hatırlamak zor oluyordu.

"Şimdii sorunuza gelecek olursak küçük hanım iki dişi profesörle ne yapabilir ki ? Genel olarak zaman tatlı yiyerek ve çay içerek geçti. Ve Profesör Ekaterina'nın çayı ne kadar sevdiğini bir bilsen anında çişin gelir."

Tabii sonra suratıma sinsi bir ifade yerleştirip omzuma yatmış kızın başını okşarken bir anda oturuşumu değiştirip burnumu burnuna dayayacak bir pozisyona girdim.

"Hem benim için bir sakıncası yok tatlım. Ne kadar kızarırsan o kadar sevimli oluyorsun zira." dedikten sonra tekrar öptüm. Evet biliyorum çok yapıyorum bunu ama birini özleyince böyle olurum genelde. Bakalım şimdi kıkırdayabilecek misin ?

Nora'yı tam kıstırmıştım ki daha doğrusu kıstırdığımı düşünmüştüm ki bu sefer beklemediğim bir tepki verdi ve küçük bir tebessümle dahada yakınlaşmamı engelleyecek ve beni geldiğim yere gördecek bir hareket yaparak alnını alnıma dayayıp yavaşca geriye itti. Bende karşı koyamadan öylece bakabilmiştim sadece. Açıkcası o ufak kafa hareketinden ziyade benim oyunumu oynamasını bekliyordum ama görülen o ki hayatta farklı dönemeçlerde varmış. Uzaklaştıktan sonra basit bir hareket üzerinde neden bu kadar kafa yorduğumu düşünüp şaşırdım. .

- Eh, pardon ama alışmaya başladığıma göre artık eskisi kadar sevimli olmayacağım.

Bu seferde kafayı buna takmıştım ki omzuma yatan kız beni kendime getirdi. Ve ufaktan ona doğru dönerek burnumu kaşıyarak konuştum.

"Eh, elden birşey gelmiyor tatlım artık olduğu kadarıyla yetineceğim." dedim sırıtarak ve hafifce yanağına süründüm.

Elinin tersini ağzına götürüp aristokrat kadınlar gibi alayla güldü, haliyle onu öyle görünce dikleşip burnumu havaya kaldırdım ve elimi karnıma koyarak kalın bir sesle güldüm.

Oh hohoh ! Söz bönö nö söndönöz hönömöföndö. . Bön öslö sövdöğöm ködönö yörö yöldö börökmöm ! Sözö könöyöröm.(Siz beni ne sandınız hanımefendi. . Ben asla sevdiğim kadını yarı yolda bırakmam ! Sizi kınıyorum.)" dedim soylu ve kendini beğenmiş bir tavırla. Demek şimdide aristokratcılık oynuyorduk ? Gülümsedim ve burnunu dürttüm. .

"Ayrıca ne alakası var hanımefendi ? Bir kere boyunun böyle kalacağını bildiğim için içim rahat. Ha, uzayacak olsaydın belki endişelenebilirdim o ayrı ama ikimizde böyle bir şeyin mümkün olmayacağınız biliyoruz." dedim kafasına boyunu ölçermiş gibi bastırarak.

Kafasındaki elimi alıp tek kaşını kaldırdı ve sinsi bir gülümsemeyle vücudunu gerip daha dik bir pozisyona geçti.

- Küçük sayılırım değil mi? Uzama ihtimalim yüksek.

"Eh büyük ihtimalle uzayacaksında küçük hanım. Yalnızca tek yapman gereken beni geçmemek, yoksa bozuşuruz." dedim sinsi gülümsemesine karşı başını okşayıp sırıtarak. . O sırada dizlerinin üstüne doğrulmuş ve kollarınıda omuzlarıma dayamıştı ve açıkcası doğruyu söylemek gerekirse şu anda benden uzundu. .

- Hmm.. Yine de bana yetişsen iyi olacak.

Kızı yavaşca kendime çekip burnumu omzuna dayadım;

"Neden peki ? Eğer yetişemezsem bırakacak mısın beni ?"

"Bence ? Ben gözlerinde o şeytanlığı görüyorum. Ve o çıkan şeyler boynuzların mı ?!" diyerek görünmeye sivri boynuzları parmağımla yokladım sırıtarak. Halbuki yüzünde bariz bir "Saçmalıyorsun !" ifadesiyle gözlerinin içi gülerek bakıyordu. Ya da ben abartıyordum bu işi sanırım.

Tabi hanımefendi rahat edememiş olacak ki kafasını, zorla koyduğum omzumdan kaldırıp derin bir iç çekerek ağaç gövdesine yasladı. Ve tekrar konuşmaya başladı;

- Yani, sonuçta seni alnhaa...

Daha doğrusu konuşmayı denedi. Masif bir hapşurma gücü yaprakları savurdu. Aslında oldukca alışılmadık bir durumda ve gerçekten komiğime gitmişti, zira bu kadar ufak bir kızdan bu kadar büyük bir gücün çıkması ülkemde sık kullanılan bir komedi unsuruydu. Haliyle gülmemi tutamamıştım. O sırada zaten Nora ıslak gözleriyle, burnunu çekerek bana dönmüştü.

- Eh pardon... Ne demiştim?

Bu soruya karşılık kaşlarımı çatıp, gözlerimi kısarak meraklı bir ifadeyle baktım.

"En son mu ? Hapşuu ! dediğini hatırlıyorum. Bilmiyorum ki Nora'cığım en son benimle ilgili birşey söylüyordun ?" dedim biraz takılarak.

Kalkmış tek kaşı ve dik bakışlarıyla bana dönmüştü ve bu bakışlar bir şeyi yanlış anlayıp anlamadığımı düşünmeme sebep oldu. Acaba yanlış mı anlamıştım, benim hakkımda konuşmuyor muydu ? Cevabımı alamamıştım ama şu anda pekte önemi yoktu, çünkü kız kendini gene omzuma bırakmış ve burnunu silmeye koyulmuştu. . Bende kolumu kızın omzuna atıp başımı omzumdaki başının üzerine yasladım ve hafifce dönüp kafasının üzerini öptüm. Gerçekten seviyordum bu kızı. Sevimlilik yapmasına gerek yoktu her türlü sevimliydi zaten.

- Eh şey diyecektim, yani galiba, yürürken omuzlarını kavram... Yok hayır, yürürken omuzlarından kavranmak istemezsin sanırım.
O bana pis pis sırıtırken bende gözlerimi açmış anlam vermeye çalışıyordum dediğine. O sıradada tabii kafam seviliyordu. Yavaşca elinin altına sürünüp biraz daha yanaştım;

"Ensemden tutup kaldırmadığın sürece sorun yok sanırım. Ki sen ne yaparsan yap ses çıkaracağımı sanmıyorum sevgilim." dedim bir yandan sürtünürken bir yanda hala gülümseyerek.

Nedense biraz durulmuş görünüyordu, sanırım sonbahar havaları yüzündendi. . Yavaşca başını dayadığı yerde kıpırdandı, bir şeylerle ilgilendi ve burnunu çekti. . Açıkcası durgunlukta ziyade kafası biraz başka bir yerde gibiydi. Haliyle bu duruma dayanamayıp sıkıca sarıldım kıza.

- Eh bir sorun yok o zaman. Bir kaç seneye anlaşılır zaten.

Yavaşca kafasını severken yüzümde belli belirsiz bir endişeyle sordum;

"Bir şey mi oldu Nora ? Çok sessiz duruyorsun. Ve merak etme ne olursa olsun sana kızacağımı pek sanmıyorum." dedim kız esnerken. Haliyle benimde esnemem gelmişti ve gereğini yaparak ağzımı bayağı bir açıp esnedim. Bir yandanda hala yanımdaki ufak kıza sarılıyordum. Sonra uykusunun geldiğini düşündüren bir soru sordu bana.

- Bu havalar seninde uykunu getirmiyor mu?

"Aslına bakarsan şu kadar zamanda ne kadar miskin olduğumu anlamış olacağını düşünüyorum." dedim sırıtırken. Hemen arkasındanda sırıtarak esnemeye devam edip gözümden gelen bir damla yaşı sildim. Ve kıza iyice sokularak hafif serinlemeye yüz tutan havayı kesmek için biraz daha kapandım ve kızın cübbesini çekerek rüzgar gelmeyecek şekilde düzelttim.

"Uyumayı mı düşünüyorsun tatlım ?"