Nathaniel Petrasova

Seigi iyi bir uyku ve kahvaltıdan sonra huzur ve enerji dolmuştu.Anlaşılan tüm sıkıntısı yeni tanıştığı dünyanın getirdiği endişeler ve ilk gün olan olumsuz olaylardan kaynaklanıyordu. Kendi kendine her şeyin yoluna gireceğini söyledi. Kahvaltı sırasında biçim değiştirme öğretmeninin odasının yerinin tarifini almış ve kendinden emin bir şekilde yola koyulmuştu. İngilizce bildiği bir şeydi en azından bu konuda başarı göstereceğini umuyordu. Yinede kapıya yaklaştıkça kalbi daha hızlı atıyor heycanına engel olamıyodu. Kapının önünde durup derin bir nefes aldı.Kendini her zamanki bildiği dünyada hayal etti.İstemsizce elini yine çilekli küpesine götürdü bir yandan okşadı ve gözlerini yumarak bekledi. Ve sonunda cesaretini toplayıp kapıya iki kez vurdu."tak.tak."

Seigi yavaşça kapıyı açtı içeriye meraklı gözlerle bakınıyordu.Profesör masasında oturmuş elinde bir kutu tutuyodu.Yüz ifadesine bakılırsa çok gergindi."Yanlış bir zamanda geldim" diye düşündü.Önceki cesaretini tamamen kaybetmişti.Çekingen ve kısık bir sesle "Adım Seigi Moon Profesör panoya bıraktığınız not için gelmiştim efendim"dedi.

Profesörün işaretiyle içeriye girdi.Aksanı diğer insanların aksine komiğine gitmemişti çünkü bulunduğu semt göçmenlerle doluydu dünyanın çeşitli ülkelerinden gösterdikleri başarılar nedeniyle babasının da çalıştığı şirkette çalışıyorlardı ve hepside iş yerinin onlara tahsis ettiği evlerde oturuyordu.Ancak çalışma yöntemini kendisinin ayarlayacak olması onu heycanlandırmıştı.En azından Profesör göründüğü gibi kaba ve sert biri değildi.
Çay içmek fena olmazdı ama bu teklifi kabul etmek doğru muydu bilemedi yinede profesör o kadar içten ve sevimli sormuştu ki "evet.teşekkür ederim profesör" dedi.Aklına ingilizce kitapları geldi keşke birini yanında getirmiş olsaydı o zaman kitaba göre anlatırdı şimdi nasıl ve nerden başlayacağını bilemedi.Aklına kütüphane geldi ama büyücü dünyasında ingilizce anlatan kitap bulunurmuydu ki.Biraz tereddütle karışık sordu buraya tamamen yabancı olduğunu belli etmek istemiyordu ama başka çaresi yok gibiydi."Imm .Profesör.İngilizce kitaplarımın hiç birini yanımda getirmedim ve acaba kütüphanede bulunur mu? Kitaptan işlersek hem hiç bir konuyu atlamayız hemde eksik olduğunuz yerleri kolayca farkederiz " dedi.

-Sabahin erken vakitleri, Hestia saldiriya ugramadan once...-

Sinirle odamdan bahceye diyerek cikip zindanlara geldim, ve su Nate'in kapisinin altindan atmakta oldugum mektubu yazdim...

32 yilimi birlikte gecirdigim insanin ozelliklerini unutmam icin 6 yil yeterli degil Nate. Buraya gelip benimle karsilastigindan ve malum olaylar oldugundan beri psikolojinin cokuk oldugunu biliyorum.
Sana bunlari yapmaya hakkim yok, biliyorum 4 gundur cok karmasik davraniyorum, once odamda yemege davet ediyorum, sonra sabah seni tekmeleyerek uyandiriyorum ve bunlari soyluyorum. Ama sanirim boylesi daha iyi olacak senin icin, bu is burada bitmeli.
Cocugu merak etme, ona birsey olmayacak, ama lutfen bir sure konusmayalim.

Seni cok "seven" ikizin Hestia.

Seigi ile yapılan rp bitti sayıyorum!

--Rp in--

Ders bitiminde odama geldim ve esnedim. Çok yorgundum. Tam içeri girecektim ki gözüm kapının önündeki kağıda takıldı. Eğilip aldığımda Hestia'dan geldiğini ve böyle olacağını bilmem için görücü olmama gerek olmayan yazıları gördüm. Haklıydı. Hatta ben de böyle düşünüyordum. Kafam çok karışıktı ve ne yaparsam yapayım Hestia'ya zarar veriyordum. Gidip kendimi yatağa attım. Baş ucumda duran hapları teker teker yuttuktan sonra uyku bastırdı ve uykuya daldım. Nedense rüyamla herşey çığlık çığlığaydı.

Uyandığımda gerçekten terlemiştim. Esneyip üstümü değiştirdim. Sanırım daha yeni akşam olmuştu. Derslerimin sabah olduğu günleri hep sevmişimdir. Üstüme hep kullandığım parfümü bocaladım sonra da odamdan dışarı çıktım. Her yerde bir telaş vardı. Gryffindorlu bir kaç çocuğun yanına gelip neler olduğunu sorduğumda bana Astronomi kulesinden ve Hestia'dan bahsettiler. Tabi anında başımdan aşağı kaynarsu döküldü. Hızla merdivenlere koştum.

Kapiya yanasir, kilitli olup olmamasi onemli degildir, iceri girer, masaya suslu kagidi koyar ve cikar.

Spoiler:

Her zamanki saatimde odama girip uyumuştum işte. Dersler, öğrenciler, seherbazlar ve şu Mika denen adam yüzünden bu aralar sağa sola koşup işleri yoluna sokmaya çalışıyordum. Seherbazlar yardım edilsin diye çağırıldı ama daha çok iş ve sorun çıkarıyorlardı. Bu aralar neredeyse her gece 5 tane rüya görüyordum ki 2 tane çoktan görmüştüm ve bir ses duydum. Ses benimle konuşuyor sandım ama hayır, biraz daha dinlediğimde öylesine konuştuğunu farkettim. Gözlerimi hafifçe araladığımda hala rüyada mıyım yoksa uyandım mı farkedememiştim ama o konuşan insanın yatağımda oturduğunu farkedebildim. Beynim direk alarm verdi rüya da olsa gerçek de olsa bunun katil olabileceğini düşünüp asamı yastığımın altından çıkardığım gibi tavandaki ışığa büyü yolladım büyü gidene kadar da asamı yatağımda oturan kişiye çevirip sersemletmeye hazırlandım ama ışık gelince sarı saçları Hestia'yı kurtarmıştı. Asamı hafifçe indirdim ve gözlerimi ovuşturdum. Doğrulup Hestia'nın omuzlarını tutup hafifçe sarsım. "Hestia..." Birden sanki rolleri değişmişiz gibi hissetmiştim. En çok korktuğum şeylerden biriydi bu.

Hestia'yı o halde görmek beni de allak bullak etmişti. Sayıklıyordu ve hiç birşey anlamamıştım. Hak etmekten birinin onu cezalandırmasından bahsediyordu. Hiç bir zaman dindar biri olmamıştım ve bunları tanrıya yorumlamıycaktım. "Ben hallederim." dedim sakince ve gözlerimi ovuşturup çıplak ayaklarıma terliklerimi geçirdim. Diğer odaya geçip çekmeceleri karıştırmaya başladım iksirle aram olmadığı için çoğunlukla böyle şeyleri satın alırdım. Hestia'ya doğru "Anlayabileceğim bir şekilde her şeyi anlatmanı istiyorum." diye seslendim. Cidden hiç birşey anlamamıştım çünkü saat kaçtı, neler olmuştu hiç bir fikrim yoktu işte. Doğru iksiri bulunca alıp Hestia'ya götürdüm. İksir konusunda ona birşey diyemeyeceğim için sadece eline tutuşturmakla yetindim.

Yatağa oturup Ylwa'yı kucağıma aldım ve Hestia'nın korkmuş bir şekilde anlattığını dinledim. Eski kocasından sadece ilk geldiğimde konuşmuştuk. Zaten o zaman bir daha soru sormayacağıma söz vermiştim bu da o zamandan beri ilk defa onun hakkında konuşmamızdı. Gözlerimi kapattım ve Ylwa'yı sıkıca sardım. "Geçmiş, geçmişte kalmıştır." dedim sakin kalmaya çalışarak ama çok zordu. Adamın delirip öc almak için masumları öldürmesi fikri midemi bulandırmıştı. Hestia'nın yerine kendimi koyduğumda bir daha kimseye güvenemeyeceğimi düşündüm. Hestia ağlamaya başlamıştı. Böyle odun gibi durmak yerine ona yanaşıp bebekle birlikte ona da sarıldım. "Masumları..." devamını getirmedim. "Onun nerde olduğunu biliyor musun? Hestia biliyosun ki ben burdayken sana, Ylwa'ya zarar gelmesine izin vermem..." ama sonra içim sızladı. Tanıdıklarımı canım pahasına korurken Bieber'ı ya da Black'i neden koruyamamıştım?