5. Kattaki Erkekler Banyosu

Okul müdürü birden uyandırılmıştı hoca tarafından ..hoca onu öce hafifçe dürtmüş gözleirni açtığını görünce de konuşmaya başlamıştı

"lütfen profesör acilen kalkmalısınız.."

bu ciddi ses tonunun tek bir manası olabilridi.Okul müdürünün gözleri fal taşı gibi açılmıştı.yatağındna doğruldu

"kim?"

diye sordu sadece.Hoca cevap vermedi.Profesör yatağında kalkıp pelerinin üzeirne aldı ve Hoca ile odadan çıktılar.Saat oldukça geçti , müdür öğrencileirn ortalıkta olmamasını umdu.kapısında birkaç hoca ve hademe bekliyorlardı.hızlı adımlarla koridorlarda ilerlediler

"5. kattaki erkekler banyosunda profesör" dedi hocalardan birisi..koridordan sola dönüp merdivenleri çıktılar.her zaman yer değiştiren merdivenler bile bu karanlık havaya uymuş hareketsiz bekliyorlardı.5. kattaki o koridora girdiklerinde müdür umutlarının boş olduğunu anladı.Çoğu Gryffindor ve Slytherin olan kalabalık bir grup öğrenci kapı önündeki hoclar tarafından uzaklaştırılmaya çalışılıyorlardı.Müdürn geldiğini görünce iki yana açıldılar.ağır adımlarla ilerledi müdür ve banyonun kapısına geldi..

hayatı boyunca pek çok acı tablo ile karşılaşmıştı ama bu hepsinden daha inanılmazdı.Müdürlüğü devraldığındna beri geçen süre içerisinde okul birkaç küçük olay dışında karanlık lordun ölümünden beri süren barış ortamını korumuştu , ta ki 5. sınıf öğrencisi öldürülene dek.Banyonun şu anki haliyse olayların bununla sınırlı kalmayacağını gösteriyordu..

her taraf kanla kaplıydı.öğrencinin vücudunda bulunan her damla banyonun duvaarlarını ve yerlerini kaplamıştı.paramparça olmuş vücudu yerde yatıyordu.cübbesinden slytherin olduğu belliydi ama kimliğini tanımlaması imkansızdı müdürün.

geriye dönüp bir bakış attı.içeri bakmaya çalışan öğrenciler geri çekildiler ve birkaç hocanın yönlendirmesiyle snaiyeler içinde dağıldılar.bir hoca yanına gelip fısıldadı

"Kira Black profesör..ikinci sınıf slytherin öğrencisi"

"ydi" diye tamamladı müdür. ve hocalar ve okul görevlilerine döndü

"öğrenciyi tanıyormuydunuz..bildiğiniz bir düşmanı varmıydı?"

bu bakışlara karşılık cevap vermemek imkansızdı.

Olay yerine gelirken nolur nolmaz diye geri kalan yavru kedilerimi cuppemin ceplerine koymustum, dusmesinler diye bir yandan ceplerimi destekliyor bir yandan da kendim dusmemeye calisiyordum merdivenleri kosarak cikarken. En sonunda 5. kata ulastim ve kalabaligi gorup onlara dogru hizli adimlarla ilerlemeye devam ettim.
Banyoya ne kadar hizli girdiysem kusmamak icin elimle agzimi kapatip tekrar disari cikmam da ayni hizla olmustu. Ama ciktigimda kendimi tutamadim ve o kadar ogrencinin onunde kusmaya basladim.
Kusup kendimi toparlasaydim gene iyiydi. Cunku ayaga kalktigimda en azindan kusmuktan uzaklasacak kadar iki uc adim atabildim, ve sonra tekrar yigildim.

kısa zaman önce Hestia'nın odasından aldığım kediyi yavaş ve mekanik hareketlerle okşuyordum koridorda ilerlerken.etraf o kadar kalabalıktı ki neler olduğunu göremiyordum bile.birden öğrenciler geriye doğru kaçıştılar ve boşluktan faydalanarak aralarından geçtim..

Hestia'nın kedisini parçalayan çocuk-ya d andan geriye kalanlar- banyonun zeminindeydi.öğrencilerin knedi aralarındaki konuşmaları hayal meyal duyuyordum.kediyi cebime doğru iteleyip öğrencileri sert bir tavırla kovaladım.yalnızca birkaç öğrenci kalmıştı şimdi.müdürün sorusunu duyduğumda gözlerim etrafta kedisini yanından ayırmayan Zamiel'i aradı.ardından yerde yatan Hestia'ya baktım ve ona bıraktığım notu düşündüm "her şey düzelecek.." inandırıcılığını tamamen yitirmiş hatta alaylı bir hale gelmişti not.Hestia'nın yanı başında duran Nathaniel gözlerini kısmış bana bakıyordu.aynı bakışlarla karşılık vermek isterdim ama biliyordum ki yeni bir kavga başlatmanın hiç zamanı değildi.öksürüp sesimi yerine getirdikten sonra

"Birisi bu öğrencinin atmacasına zarar vermişti." dedim biraz durakladıktan sonra banyonun içine iyice bakındım

"sahi hayvan ortalarda görünmüyor"

bu sırada kediyi cebimden çıkarıp yeniden oklamaya başlamıştım.

"Moja ukochana siostra, uspokój się..."

Kulagima fisildanan daha dogrusu fisildanmaya calisilan birkac cumleyle uyandim. Ama hala biraz kendimde degildim, daha once cokd aha kotu sahnelerle karsilasmistim, ama 2 yil boyunca hogwarts'da sakin bir yasam surup, 3 gun icinde kedimin oldurulmesinden tutup kardesimin geri donmesine kadar bir suru olayi bi anda yasayinca bunyem sarsilmisti.
Kedim... Tabi ya, kedilerim, yavru kedilerimi ceplerime koymustum. Hemen kontrol ettim cunku bayilirken zemine carpip zarar gormus olabilirlerdi. Ama korkularim yersizdi, hepsi sapasaglam ceplerimdeydi. Sadece usuduklerini hissedebiliyordum. 5. kat cok soguktu, benim sakin odam gibi degildi ben de usuyordum. Ayrica uzerimde bir de tavsan vardi. Tavsan?
Fazla dusunemiyordum, Nate'i gordum, gozlerini Andrea'ya dikmis tip tip bakiyordu, ama ben ne oldurulen cocukla ne de Nate ve Andrea arasinda olanlarla ilgilenmek istiyordum, sadece Nate'in cuppesine asilip kendi dilimizde "Gitmek istiyorum" demekle yetindim.

Kalabalığın içine karışıp sessizce bekleyen Zamiel ne Madam Hestia düştüğünde hareket etti, ne aniden profesör Nathaniel'in ona doğru koşuşunda, nede kendisini aradığından emin olduğu Profesör Andrea'nın etrafa bakışında. Sessizce herşeyi gözlemledi kedisi Yurin'i severken. Sonra yavruyu kollarının altından tutarak kaldırıp yüzünü kendine çevirdi ve yavaşca gülümsedi;

-Gördün mü tatlım. . Kedileri sevmeyen kötülerin başına bunlar geliyor işte.

Kalabalığın arka taraflarında umutsuzca bir açıklama bekleyen Sandjal, kümenin orta kısmında bekleyen Zamiel'i farkederek yanına zorlukla ilerlemeye çalıştı. Kalabalığı gören geliyordu. Şatonun içinde bu tür olaylara rastlamak mümkün değildi ve zaten büyük savaştan beri bildiği kadarıyla böyle bir olay yaşanmamıştı.

Kira'yı ilk gördüğü andan beri sevmemişti. İçindeki kötülüğü sezmişti. Tadını kaçırmaması için yanlarından ayrılmasıysa bir diğer nedendi. Nitekim öyle de olmuş, Zamiel'in kedisini öldürmüştü.

Sinirlerine hakim olamayarak saldıracakken Eloise Sandjal'ı durdurmuştu. Eğer sinirlerini kontrol altına almasaydı, bu olayın en büyük zanlılarından biri olacaktı.

Yaptığı ve yapacağı şeyleri için cezasını bulduğunu düşünüyordu. Ama bu şekilde ölmesi olabilecek en kötü şeydi. Şimdi okul yönetiminin omuzlarında büyük bir yük vardı. Bu ölüm başlarına büyük dert açacaktı.

Başlıca tekrar gruplaşmalar ortaya çıkabilir, barış ortamı bozulabilirdi. Cinayeti kimin işlediğinin bilinmemesinden dolayı ön yargılı tepkiler ortaya çıkabilirdi. Bu da kötü olayların başlangıcı olacaktı.

Okul dışında da birçok sorun ortaya çıkacaktı. Hogwarts'ın adı lekelenecekti. Hakkında yasal işlemler başlatılacaktı. Sonuçlarını düşünmek bile istemiyordu.

Tüm bu sorunlarla baş etmenin yönetim için hiç kolay olmayacağı bir gerçekti.

Bilmek istediği bunun kimin yapmış olduğuydu ve neden?...

-"Selam Zam. Bu veledin cenazesine bile bu kadar insanın geleceğini sanmıyorum."

Kedisini tekrar kucaklar ve sesin geldiği yöne döner. Karşısındaki Ravenclaw'lı arkadaşlarından biri olan Sandjal'dır.

"-Hey Sand ! Nasıl gidiyor ? Olanları duyup geldin sanırım. . Ne kadar acı bir durum değil mi ?" die ekler tepkisizce

Hestia'yı kucaklayıp giden Nathaniel'i izledim.ağır ve sıkıntılı bir durumdna kolayca kurtulmuşlardı.Onların gidişinin ardından dersimden beri görmediğim Zamiel'i yakaladım.tüm hocaların gözleri üzerimdeyken ona yaklaşamazdım ..ya da..birkaç adım atıp kedimi ona uzattım
"bu ufaklığa göz kulak ol" dercesine..

RP OUT: Oha notification anca geldi. . . Üzgünüm hortlatmak gibi olacak ama son msj bu olsun konuda ? ^^"

"Hm ?" Sessizce yaklaşmış olan bir el Zamiel'i dikkatsiz bir anında yakalamıştı. Hafifce irkildi fakat kendini toplayarak döndü ve kendisine uzatılan yavruyu görünce bu seferde afalladı. . Bir kediye, bir profesöre baktı, tam o sırada gözlerindeki bakışı gördü ve ufak bir tebessümle kediyi yavaşca kucaklayıp burnunu öptü ve göğsüne bastırıp olay yerinden sessizce uzaklaştı. . .