Yildizlar~ v.2

Tam öğrencilerin arasına dalmıştım ve bu sıkıcı geceye son noktayı koymak üzereydim ki bir el kavradı beni. İlk başta bir anlığına şaşırsamda tutuşu çok tanıdıktı ve gülümseyerek kendimi ona bıraktım. Gene önde küçük bayan Nora ve arkada ben bir çift oluşturmuş gidiyorduk gene. Aslında merak ediyordum bu sefer nereye sürükleniyorum diye ama adımlarına uyup merakımı bir süprizle gidermeye yeğledim. Zaten çok geçmedende tanıdık bir geçide bakarken buldum kendimi, astronomi kulesine bağlanıyordu bu yol ve bizde kule girişinin tam ağzında duruyorduk. Sonra tekrar çekilmeye başlandım arada arkadan itekliyordu beni ve sigaranın yan etkilerini içeren benliğim gayet iyi gelmişti bu aradaki iteklemeler. Sırıtarak duruma ayak uydurduk ve büyükce sınıfa girdik. Hm. . Yılbaşı gecesinde koca kulede yalnızdık, neden geldik bilmiyordum ama öğrenmeyi gerçekten isterdim.

Ardından Nora zarif bir hareketle kendini teleskopun başına attı(!) Ah bu kız yıldızları gerçekten seviyor olmalıydı. Bende o arada okulun belkide en büyük penceresi olan pencereye yönelmiş hafifce yaslanmış ve sigaramı yakmıştım bile. . Biraz içmiştim ki Nora sanırım umduğunu bulamamış ve yanıma gelmişti. Aniden elimi tutup beni şaşırttı ve sonra hiç bir şey olmamış gibi gözlerini gökyüzüne dikti. O aya bakarken ben ay ışığının aydınlattığı sevimli yüzüne bakıyordum. . O da tam elini uzatmış bir şeyler söyleyecekti ki kule merdivenlerinden gelen sesle irkildim. .

Nora aniden elimi bırakıp kendini teleskopun arkasına atmıştı, beni çağırıyordu ki ben daha ileri doğru bir adım atamadan kapı açıldı. Ve gördüğün kişi karşısında ister istemez irkildim. . Madam Hestia acaba burda olduğumu sezmiş miydi ki ? Öylece dona kalmıştım ki ağzını açtı;

-Eşek herif! Napıyorsun bu saatte? Ödümü kopardın! Senin yatakta olman gerekmiyor mu?! Disiplin suçu bu! diye kızdı bana sonra kapıyı kapatıp daha da şaşırtacak bir şey söyleyerek sigaram olup olmadığını sordu. . Madam'ı severdim. Kendine has bir kişiliği vardı ve aslında gözüme hep iyi görünmüştü. . Elimi cebime atıp başka bir sigara çıkardım ve Madam'a yavaşca uzattım.

"Tabii ki Madam Hestia. Lütfen buyurun." sigarayı aldıktan sonra elimde çakmakla yakmak için bekliyordum. Acaba bu ani değişimin sebebi neydi ?

Madam'ın esprisi aslında komikti. Yani başka bir Slytherin'liyide kolayca güldürebilirdi. Aslında neşeli bir insana benziyordu Madam ama pekte kimseye kolay güvenen biri olduğunuda sanmıyordum. . Sigaradan bir kaç nefes almıştı ki öksürmeye başladı, bende acaba dumanı çıkarmak için sırtına vursam mı diye düşünüp daha sonra vazgeçmiştim. Zira laubaliliği pek seven biri olmadığını düşünüyordum hele ki bir öğrencinin dokunması iyice sinirini bozabilirdi. Zaten çabucak atlattı ve gözlerimin kocaman açılmasına sebep olacak bir laf etti. Çocuğu ölmüştü demek. Bak bunu daha önce hiç bir yerde duymamıştım. Üzülmüştüm Madam adına zor bir şey olsa gerek. Yani bende ebeveynlerimi kaybetmiştim ve bunun nasıl bir his olduğunu anlıyabilirdim sanırım. . Sonra sigarasından bir duman daha çekti ve bu sefer gayet rahat bir şekilde çıkardı ağzından sözlerine devam ederken. .

-Biliyo musun, oğlum olmuştu 6 yil once. 3 yaşındayken bi sabah uyandığımda yatağında ölü buldum. Bir sene boyunca sefil bir yaşam sürdüm çünkü hamileyken kocamı terk etmiştim, sonra astronomi profesörünüz Tia beni Hogwarts'da çalışmaya ikna etti.

Durdum biraz. Profesör ve Madam'ın daha önceden arkadaş olduklarını bilmiyordum. Yani doğumun oldu zaman görmüştüm ama iş arkadaşları herhalde diye düşünmüştüm.

"Biliyor musunuz profesör bende ailemi kaybettim ve yalnız büyüdüm. Yani hemen hemen yalnız. Benimle aynı kaderi paylaşan dostum Xizan'la karşılaşana kadar. Ve bu durumlarda size destek olan dostlarınızın olması güzel. Profesör gibi ve Xizan gibi. Ve Madam atlatması güçtür biliyorum ama sizde o gücü görüyorum. Yani şu anda daha yeni sayılırım bu dünyada ama rahatlıkla söyleyebilirim ki sizin gibisini daha önce hiç görmedim ve göreceğimide sanmıyorum. Her türlü zorluğun altından kalkabilirsiniz benim düşünceme göre. Ve unutmayın ki giden ardında yenisini bırakır. Tekrar bir çocuğunuz oldu ve bence şu anda elinizden gelen en iyi şey diğer çocuğunuza olan sevginizide ona göstermenizdir.

Tam sözlerimi tamamlamıştım ki kafasını çevirip gözünü kırptı. Sanırım Madam göründüğü kadarda katı biri değildi, kendini koruyabilmek adına mesafe koyuyordu insanlara.

"Merak etmeyin Madam üzerime vazife olmayan şeylerden bahsetmek gibi bir huyum yoktur ve bu söyledikleriniz benimle birlikte güvende." Ve sanırım duyduysa Nora ile birlikte. . Aslında kızın farkedilmemesine sevinmiştim. Tahminen Madam ne yaptığımıza dair bizi azarlardı o zaman ve hiç bir şey yapmadığımız için verecek bir cevabımızda olmazdı. Sanırım bunu Nora'ya da tembihlemeliydim. Sanırım buna gerek yoktu ama çünkü Nora'da kendini bilen bir kızdı ve kesinlikle boş boğaz bir kız değildi.

Profesör bana bir bakış atmıştı. Yüz ifademden bir şeyler bilip bilmediğimi yoklayan bir bakıştı bu. Suratıma ifadesiz bir maske takıp profesörü dinlemeye devam ettim. Zamanında Chuck'la bu konuyu biraz tartışmıştık fakat ihtimal vermemiştim. Ama ihtimal vermediğim şeylere ne olduğunu çok iyi biliyordum. . O yüzden hiç bir şey belli etmemeyi tercih ederdim. Neticede üstüme vazife olmayan şeyleri araştırmaktan zevk alan biri değildim.

Sonra kızının adını ilk defa duydum cümlesinde. Güçlü bir isme benziyordu. Umarım annesi gibide güçlü olurdu.

"Merak etmeyin Madam biraz ilginç bir insan olsada onu en az sizin kadar seven birde dayısı var. Yani pek yalnızlık çekeceğini düşünmüyorum." İçten bir gülümseme yerleşti sözlerimi bitirirken. Bu sözleri gerçekten teorime danışmadan söylemiştim. Yani babasıda olabilirdi ama ben dayısı olarak biliyordum ve bu öyle kalacaktı.

-Aslına bakarsan Zamiel, Ylwa'nın durumu senin yaşında birinin anlayamayacağı, anlasan da benim sana anlatmak istemeyeceğim karmaşık ve umutsuz bir durum.
Eski kocam, son zamanlarda çok paranoyaklasmıştı, mantığını ve aklını yitirmeye baslamıştı, ben de onu terk ettim. Sanırım tanrı beni bu hale gelmiş bir adama yardım etmeyip terk ettiğim için oğumu alarak cezalandırdı. Z-zamiel, Ylwa gerçekten umutsuz bir durumda, her n-neyse, sen en-en iyisi yatakhanene d-dön. Dedi Madam bana ve sonlara doğru gelen endişe sanırım anladığımı düşünmesindendi.

"Merak etmeyin Madam haklısınız sizi anlayamam ve istemediğiniz sürece anlamaya uğraşmam. Ama şunu diyebilirim ki belkide siz en iyisini yaptınız fakat haksız olduğunuz nokta şu ki oğlunuz hiç bir şeyin cezasını çekmedi. Yani bazen böyle şeyler olur hayatta ama her zaman güçlü olup önünüze bakmanız gerekir. Ben öyle yaptım en azından ve işte burdayım. Ve haklısınız madam bu saatte burda olmam sorun yaratabilir, özellikle sigara içerken."

Sonra ani bir hareketle kapıya yöneldi Madam ve çıkmadan önce biraz yüksek bir sesle tekrar yatakhaneye dönmemi belirtti. Ardından da kapıyı çarpıp sınıfı terk etti ve ayak sesleri yavaş yavaş azalarak kayboldu. Tabii ki dönecektim ama önce Nora'yı bulmam gerekiyordu. . Gittiğinden emin olduktan sonra Nora'nın olabileceği yere doğru gittim ve oradaydı işte. Başının ellerinin arasına almış, kafasını arkaya yaslamış ve dudağını ısırmıştı ve. . Ve ağlıyordu ? O an içimden bir parça koptu.

"Nora neyin var ?" Kızı oturduğu yerden kaldırıp elimin tersiyle göz yaşlarını sildim ve sıkıca sarıldım. Lütfen ağlama artık buna dayanamıyorum. Her ne kadar kimse bilmesede kimsenin ağlamasına dayanamam. Kızı daha da sıktım ve tek elimle başını okşadım.

"Hadi anlat bana ne oldu ?"

"Hayatın gerçekleri bunlar Nora, bu kadar üzülme lütfen."

Gülümsemeye çalışmıştı fakat pek becerememişti, bu içimi daha çok burktu. Hadi ama küçük kız benim için kendini zorlama. . Ağlamak istiyorsan ağlayabilirsin. Ben senin için hep burada olacağım.

Nora bana doğru atılıp sarılınca kollarımı dahada sıkı sardım kıza ve göğsüme yasladığı başını öpüp yavaşca saçını okşadım. Başka ne yapabilirdim bilmiyorum. En azından burda olmam ona güven verir diyerek öylece durdum sarılmış halde. . Hıçkırmayı bırakıp biraz kendine gelince kulağına fısıldadım;

"Zor bir gece geçirdin küçük hanım. Artık gidelim mi peki ve biraz daha ağlarsan dayanamayıp seni boğacağım sarılırken bunu ister misin ?"

O hıçkırdıkca ben daha sıkı sarıyordum kızı. Amacım gerçekten boğmak değildi, yani ağlaması üzüyordu beni ama bir o kadarda sevimli görünüyordu gözüme. O yüzden sıkıyordum bu kadar fazla. Bu sevimliliğin kollarımın arasından çıkmasını istemediğimden. . Sonra başını kurtarıp omzuma koydu, bende kafamı hafifce yana yatırıp başına yasladım. O sırada belli belirsiz bir teşekkür duydum, neden veya ne için hakettiğimi bilmiyordum fakat bunu duymak beni mutlu etti. Sonra elini kaydırıp önce kolumu, sonrada elimi tuttu. Gülümsedim. Elini yavaşca dudaklarıma dayayıp öptüm. Sonrasında yavaşca benden ayrıldı ve yüzüne masum bir ifade yerleşti. . Kendini toplamış görünüyordu ama genede bırakmak istemedim onu. .

Sanki bıraksam kırılacakmış gibi hissettim ve o yüzden elini dahada sıkı kavrayıp aramızdaki boşluğu kapattım. . Tekrar kıza yaklaşıp burnumu burnuna dayayıp hafifce sürttüm. Neden yaptım bilmiyorum ama belki neşelendirir diye düşündüm. Yani bu tarz durumlarda içimden geldiği gibi davrandığımdan yaptıklarımda mantık aramamıştım pekte.

"Biliyorum üzgünsün Nora. Ama izin verde şu sevimli yüzüne biraz daha bakayım." Daha yeni ağlamış ve dediğimin saçma olduğunu biliyordum fakat genede bu halde bile hala sevimliydi.