Yildizlar~

Islik cala cala bahceye ciktim, uygun bir yere oturup battaniyeme iyice sarilip kafami yukari kaldirdim, iste en sevdigim manzara karsimdaydi, kendi kendime, sanki yanimda biri varmiscasina konusarak yildizlarin adlarini soylemeye, yildizlari birlestirip sacma sekiller olusturmaya basladim, bunu kucukken de cok yapardim, cogu zaman ikizimle, ama ikizim delirdikten sonra hep tek basima, su an oldugu gibi, hayali arkadasimla. Bence kendime bi hayalet kiralamaliydim.
-Hmm, su kucuk ayi!
-Ahah, surahiye benziyo sunlar!
Gozum, yildizlari isaret ettigim elime takildi, bir kac kucuk yara vardi, her konusmamda suratim sizladigina gore yuzumde de bir cok yara olmaliydi, sanirim sabah yaralar icin bir iksir hazirlasam iyi olacakti.
Geriye dogru uzandim battaniyeme daha da uzanarak.

Hestia hastane kanadından gittiğinde onu takip etmistim. Haline bak. Her tarafı çürük içindeydi ama gene de kalkıp dolaşıyordu. Onunla ayni yavaslikla 5-10 metre arkasindan gittim. Zaten sonunda bahceye çikip uzandi. Eskiden birlikte yildizlari izlediğimiz zamanlar geldi aklima birden. Delirdikten sonra hiç özel bir sekilde istememistim yildizlari izlemeyi. Çünkü bu islem Hestia ve benim için özeldi ve sadece onunla olduğumda yapmak istiyordum. Sadece bana hapis gibi gelen timarhane odamda çok mutsuz olunca ve içime Hestia için kötü bir his doğunca pencerenin yanina gidip yildizlara bakarak onu düsünürdüm ama benim izlemem daha çok ağlamama neden olurdu. Hestia yildizlara bakarken kahkaha atmasi içimi burkmustu. Bi süre onu izledikten sonra yanina gittim sessizce. Sonra da aniden yanina oturdum. "Yildizlari izlerken hep aglarim. Bana yanlizligimi ve seni hatirlatiyorlar."

-Ama sen hiç yalnız değildin ki... Delirdiğinde sana ben baktım hiç şikayet etmeden, sense yük olmamak için kaçtın, 6 yıl sonra çıkıp bana bunları yaptığında da, attığım mektuptan hiç bahsetmedin. Ne bir karşı çıkma, ne de saldırgana karşı bir öfke. Yalnızlığını kendin yaratıyorsun Nathaniel. Bense ne kadar yalnızlıktan kaçsam da eninde sonunda hayali bir arkadaşla yıldızları seyreden oluyorum..
Sonlara doğru sesim ağlamaklı çıkmaya başlamıştı, nate yüzünü bana çevirse yüzümdeki yaraları yakan yaşları görecekti. Aslında şu an içten bir sarılma iyi giderdi. Ama ben her zamanki gibi yetiniyordum, karnıma ellerimi dolayarak.

Hafifçe gülümsedim. Gözlerim yanıyordu. Gülümseyerek kafamı eğdim ve Hestia'ya baktım. Gözlerindeki yaşlar ay ışığında parlıyordu. Elimle bir gözünü hafifçe sildim. İçimde gerçekten birşey hareketlenmişti. Yoksa bu Hestia'nın bahsettiği duygu muydu? Ona aşık mı oluyordum. O olaydan beri hiç bunu sormamıştım kendime. Hestia'nın yüzüne doğru eğildim. Ona çok yaklaştıktan sonra gözümü kapattım ve gözlerimi kapatmamla dolan yaşlarım Hestia'nın yanaklarına düştü. Dudaklarımı onunkilere deydirdim. Şuan bir tekme bekliyordum aslında ama, onun da benim de yanlız olmamız düşüncesinden nefret etmiştim.

rp out- şu an tek tekme bebekten gelir rahat ol xD rp out-

Bir öpücük yerine açıklama veya kucak bekliyordum aslında, beklentilerimin üstünde bişi gerçekleşmişti. Yine o garip duygu kalbimi doldururken Nate'in saçlarını okşuyordum. Daha sonra kafamı geri çekip Nate'e yanıma uzanmasını işaret ettim. O uzanırken elini alıp karnıma götürdüm, battaniyeyi ikimize paylaştırdım, ona daha da sokuldum. Biraz üşüyordum ancak fazla uzun sürmedi üşümem, yıldızların altında Nate ile sarılmış olmanın huzuru içimi ısıtmıştı.
Sessizliği istemeden bozdum.
-savunma dersleri, ha? Suratımın kazan patlatmış gibi bir hali olmasına bakarsan, katılmam iyi olcak.

Beklediğim tekmenin gelmemesi üstüne üstlük öpücüğüme karşılık almam içime korku biriktirdi. Yanına yattım ve elimi Hestia'nın karnına koydum. İkizimi hamile bırakmış olmam ne saçma sapan bi olaydı. Tamam Hestia'yı çok seviyordum ama sanırım aşık olarak da abartmıştım. Normalde o da beni seviyor mu diye düşünmem gerekiyordu ama beni sevdiğini biliyordum. Ben burda prensiplerime aşırı ters bi olay yapıtığımı düşünüyordum. Hatta o değil, sosyal bir sapıklıktı ensest ilişki. Yasaktı yani. 2 gönül 1 olunca samanlık seyran olur diyip geçiştirmek de bana göre değildi. Bunları düşünürken Hestia KSKS dersleri hakkında soru sordu. Gülümsedim. "Aslında senin kesinlikle katılmanı istiyorum. İksirle kafayı bozup büyü yapamaz hale gelmişsin. En azından harika bir Sersemlet ve kaliteli bir protego yapabilmen lazım." En iyi olduğum konular biçim değiştirme, tılsım ve KSKS'ydı. İkizim de tam tersi iksir, astronomi gibi şeyleri seviyordu. "Yarın, saat 12yi geçtiği için bu gün demeliyim, dersleri başlatıcam."

Bir an için protegonun ne olduğunu düşünmem gerekti, aydınlık olsa bu basit büyüyü unutmamla duyduğum utanç yüzünden yüzümün kırmızılığı görülebilirdi.
-Haklısın, evlendikten sonra bakanlıkta mugglelar ve eşyalarıyla ilgili çok araştırma yaptım. Aslına bakarsan, işlerimi büyüyle halletmek yerine elle yapmayı tercih ediyorum. Anlarsın ya, kafamı meşgul ettiği için, yoksa büyüyü seviyorum tabi ki. İksirlerle de aram bu yüzden iyi zaten. Eh öyleyse kulübünüzde ayrıcalıklı öğrenciniz olabilir miyim Profesör Nathaniel?
Sonlara doğru sesim kısılmıştı, hafifçe doğrulmuş, bu sefer ben Nate in suratına eğilmiştim. Elimi göğsüne koymuş, cevap vermemesini emredercesine öpmeye başlamıştım.
Rp out- okuldayım, biri telefonu alıp baksa... XD

Hestia'nın konuşması beni güldürmüştü. Muggle eşyaları her zaman bana itici gelmiştir. Tüm işimi büyüyle hallederken Hestia zor olanı seçiyordu. Derslerimde kesinlikle onu çalıştırmalıydım. Üstüme eğilip beni öpmeye başladığında da karşılık verdim. Korkmasam zamanı yavaşlatma büyüsünü kullanıp bu anı daha fazla yaşamak isterdim ama bunun yerine yüzümü kaçırdım. "Öğrencilerden biri görebilir." dedim soğuk soğuk. Sonra da ayaklandım "Hadi içeri geçelim."

Boyle ani ve soguk tepkiler vermesi Nate'in nefret ettigim huylarindandi, hem hakliydi hem haksizdi, bu saatte ne ogrencisi olsundu? ama bu donemin ogrencileri cok piclik yapiyodu, biraz hayal gucu kullaninca bahcede yiyisen tek cift biz bile olmayabilirdik aslinda. o kalkinca ben de hizlica ayaga kalktim, ama dizlerim oyle agridi ki hem bagirmak zorunda kaldim hem sendeledim.
-Hihim, haklisin, oyleyse aksam savunma dersine gorusuruz "profesor"
dedim gulerek ve goz kirparak, onden yavasca yurumeye basladim.

Hop! Bir bakiyoruz ki dayaktan kacan Justin ve onu kovalayan Chuck ensest ikiliyi farkedip bir agacin arkasina tunemisler! Eyvahlar olsun...

RP IN!

Bahcede manyak bi hayranim tarafindan kovalaniyordum. Zaten gece yarisi olmustu, yakalansak bi tarafimizda havai fisek patlatcaklardi. Ben bu yetiskin gibi hissetmenin adrenaliyle pesimdeki hatundan kacarken bahcede yiyisen iki cift oldugu belli olan yumru yumru bisi farkettim ve kizi en yakin agacin arkasina cekip yiyisken ciftleri izlemeye basladim. Biraz dikkatli bakinca onlarin ikiz profesorler oldugunu farkettim ve gozlerim faltasi gibi acildi.

-Lan... Bu Nathaniel herifinin ne acaip fantezileri var, once denizkizini kuvete zincirledi, simdi ikizini gumletiyo.

Lan bu Justin denen gerzek ortak salonun önündeyken kıçıma vurup kaçtı. Neredeyse 1 saattir kovalıyorum salağı ben yoruldum o yorulmadı resmen. Bahçeye kaçtığı için merdivenlerden az kalsın yuvarlanıyordum. Bahçede koşuştururken birden durdu ben de ele geçirdiğim için sevindim ama o beni tutup bi ağacın arkasına çekti. Eyvah gitti namus diye düşünürken çocuğun bişeye baktığını farkettim ve onun baktığı yere baktım. İksirci ve Biçim değiştirmeciyi yiyişirken görünce gözlerim faltaşı gibi açıldı. Justin'i dürtüp "Lan bu yasa dışı değil mi? Çok pis dedikodu malzemesi yakaladık bak." diye fısıldadım. Oha ama düşünüyorum da ikizim olsa ben de yapabilirdim lan çok havalı.

"Siz ikiniz bu saatte ne işler karıştırıyorsunuz bakalım ?" diyerek çıkageldi Zamiel ağzında sigarası elleri cübbesinin cebinde. .

Her ne kadar sürekli olmasada arada bir bunu yapardı. Gece ayazında, sessizlikte ve karanlıkta kendiyle zaman geçirmeyi severdi. İlgisini çeken şeyleri biriktirip, kendine yarattığı bu boş zamanlarda yavaş yavaş işleyerek düşünmeyi ve yapacakları hakkında gene bu zaman diliminde kararlar vermeyi bir huy haline getirmişti. Hızlı ve sessiz hareket konusunda iyi olması sağolsun bu tarz gecelerde yatakhaneye kolayca giriş ve çıkış yapmasına yardımcı oluyordu. .

Gene bu gecelerden birinde, sessiz karanlıkta yankılanan ayak sesleri dikkatini çekti Zamiel'in. Rüzgarın sessiz gecelerde böyle bir özelliği olduğunu öyle pek kişi bilmezdi, sesleri taşımayı çok seven rüzgar çoğu gece ona enteresan tecrübelere nail olmasında yardımcı olurdu. Gece yürüyüşleri sayesinde sesleri net duymaya ve geldikleri yönü kestirmeye alıştırmıştı kulaklarını. Harika bir iz sürücü mü olurdu yoksa ? Sakin bir edayla sigarasını yaktı ve ağacın arkasına tünemiş iki kişiyi gördü. İster istemez aklına bazı şeyler geldi, hoş bu saatte kuytu bir köşedeki ağacın arkasında bulunmakta bu tarz düşünceleri desteklerdi. Ama hemen kötüye yormamak adına kafasındaki düşünceleri kovdu ve olası bir duruma karşı toplanabilmelerini sağlamak adına bulundukların mekanın biraz gerisinden başladı konuşmaya. .

Ah ah...yalnızlık...Beni huzurla başbaşa bırakan tek şey...Bahçeye çıkıp hava almak kadar güzel şeyde yok hani.Aylak aylak gezinirken bir karartı gördüm.Dumanlar yükseliyordu.İçimden Zamiel olduğunu düşündüm.O tarafa doğru yürümeye başladım.Yanına yaklaştığımda Zamiel olduğunu farkettim.Ardından birşey daha farkettim.Zamiel'e çaktırmadan o tarafa baktığımda 2 kişinin birlikte birşeyler yaptığını gördüm.Tanıdık simalardı.Zamiel'in omzuna dokundum.
"Hey Zamiel...Bunlar tahmin ettiğim şahışlar mı?" dedim.Aklımda ikiz profesörler vardı.Onlar hakkında dedikodular duymuştum.

"Sanırım dostum Hogwarts'da bir tarih yazılıyor ve bizde buna tanık oluyoruz. . Ve aynı zamanda şu ikiside." Başıyla Chuck ve Justin'i işaret ederek.

Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.Ama dayanamadım.Hafif bir tonda kahkaha attım.
"İnanılmaz! Puhahahaha.Tarihe şahit olduk! Gerçekten süper..." dedim.Ardından şu Justin ve Chuck'ı işaret ederek "Bunların burda ne işi var ?" dedim.Belki birşey biliyordur.

"Bilmiyorum sanırım gecenin içinden aniden çıkmam onları şok etmiştir. Baksana hiç konuşmadılar geldiğimden beri." Belki ağızlarından bir laf çıkar diye beklemeye koyuldu elleri ceplerinde.

Iki slytherinli tip yolumu kesmisti. Bu slytherinliler bana hep korkunc gelmistir. Ama biri disinda, su Esta kizi. Tas gibi bi hatundu, hafiften Olivia Wilde'yi andiriyodu. O kim mi? Sey ya, bi muggle aktrist.
Biraz geriledim, profesorler ayaklanmisti bi de bunlar yolumu kesince hafiften panikledim, yakalabilirdik, ve sirlarini ogrendigimiz profesorler bize cok kotu seyler yapabilirdi. Beni kovalayan hatunla beni gectim, bu salak slytherinliler de yanardi. Ama cok gecmeden onlar bizi farketmeden iceri girdiler. Sonunda harika dedikoduyu yaymaya baslayabilirdim. Populerligime populerlik katacaktim!
-Beyler, demin ne gorduk tahmin bile edemezsiniz!

Hah şu Justin geldi...
"Senin gördüklerini bizde gördük...Burda olanları başkasına anlatmamalısın bence.Ne dersin?" dedim.Şom ağızlıların sonunu gayet iyi bilirim.Toplum arasında çok büyük cezalar alırlar...Ki eğer Justin kendine hakim olamazsa büyük bir ceza alabilir.
"Profesörlerin gazabına uğramak istemezsin dimi Justin?" dedim.Ona garip bi bakış attım.

-Abi... Bildigin sevisiyolardi ama! Kardes onlar!! Dusunsene, Hogwarts icinde ensest iliski! Hem de profesorler arasinda!! Bundan ne buyuk ciro yapariz sen biliyor musun?
Ters ters bakiyordum garip cocuga, hatta kucumseme de vardi bakislarim da biraz, cidden acaipti su slytherinliler, nerde gorulmus onlarin ahlak dersi verdigi?

"Biz senin iyiliğini düşünüyoruz...Profesörler seni bulamazsa ne ala.Ama ya bulurlarsa ? Bunu düşündün mü? Bence hemen kaç! " dedim.

"Eğer madam'ı tanıyorsam ki yeterince tanıyorum. Bunu görmüş olmamız bile yeterince büyük bir dert açacaktır başımıza." Soğuk bakışlarla Justin'e dönüp "Sen gaganı kapalı tutsan örnek bir davranış yapmışta bulunmuş olursun."

O da neydi, garip birsey dolaniyordu etrafta, yakinlasiyordu bize dogru.
Bir saniye aslinda bu sey bana dogru geliyordu. Hayir! Bu hayaletlerden, hem de benden nefret eden hayaletlerden Cobain;di, gene suratinda "simdi anani zktm" ifadesiyle ustume ustume geliyordu. Soylediklerini duymak istemeden topuklarim kicima vura vura kacmaya basladim ama ibnenin sesi hayvan gibi cikiyordu.
Icimden ikizlere lanet ediyordum, once sirlarini ogrendim, sonra iki slytherinliyle atistim, simdi de Kurt Cobain bana musallat olmustu!!
-Sensin ozenti, ibnenin evladi! Uhuhuh gelme lan! Gelmesene! GELME DIYORUM!!

Ya bu Slytherin çocuklara kıl oluyorum resmen. Her yerden fırt diye çıkıyolar. Onlar Justinle uğraşırken ben de biraz daha izleyeyim dedim hocaları. Lan canım çekti resmen. Yanımdakilere döndüm tekrar ama sanırım baya bi izlemiştim profesörleri. "Aslında çok sevimliler bırakalım derdim ama o kadından dersteki şamarı yüzünden öc almak istiyorum." dedim ama tam dememle birlikte birden bi ses duyup geriye döndüm. Bir hayalet tam dibimizde bitmişti ki en kötüsü bağırıyordu. Bağırması, bizim burda olduğumuzun anlaşılması demekti ve geceleri dışarda dolaşmak yasaktı. "Laaann!! Yakalanmayalım. Ormana atarlar hepimizi yemin ediyorum. Tüyün tüyün!." dedim aceleyle. O değil de yakalanırsak tüm suçu üstüme alırdım ben saf gibi. Engel olamadığım bi davranış bu. Deli gibi bağıran Justin'e de yerden bi taş fırlattım. "Uzaklaş lan burdan!"