İkiz profesörler için BD odası~

Kosarak BD sinifina girdim, Nate oturmus birseyler yiyordu daha dogrusu yemeye calisiyordu, yalnizo lmasina ragmen sanki yemek zorla yediriliyormus gibi bir hali vardi ama umrumda degildi.
Hic degismemisti, hala ayni tipi -bana gore tipsizligi- uzerindeydi.
Kaslarimi cattim, hirlayarak ona dogru hizli adimlarla ilerledim ve tabaga tokat salladim, tabagin nereye gittigini gorememistim cunku gozlerimi kapatmis bagirmaya baslamistim avazim ciktigi kadar
-NERELERDEYDIN SEN PIC KURUSU! 6 YIL SONRA HIC BIRSEY OLMAMIS GIBI NASIL CIKIP GELEBILIRSIN? NE CURETLE "DEGISEN BIRSEY VARSA KONUSALIM" DERSIN!? NELER DEGISTI BILIYOR MUSUN? BIR OGLUM OLDU, SEN ONU TANIYAMADIN, ASLINDA BEN BILE DOGRU DUZGUN TANIYAMADAN BIR KAZAYA KURBAN GITTI! BENSE HER ALLAHIN GUNU, BIRDEN HAYATIMDAN CIKIP GIDEN IKI ERKEGI DUSUNDUM, OGLUMU VE SENI, IKIZ KARDESIMI!!!
Gozlerimi actim, agladigimin farkinda degildim, bir tokat da Nate in suratina salladim.

---rp out---
yaseminin penceresi?
---rp out---


Kendimi zar zor sakinlestirmistim, bir iskemle cektim, masayi ittirdim, iskemle ters duracak sekilde nate'e bakar bicimde nate in karsisina oturdum.
-Birak oglumu simdi, anlat dedim nerelerdeydin?
Suratimdaki yaslari sinirle sildim, etrafa sacilmis yemek artiklarina tiksinerek baktim, aslinda Nate le goz temasi kurmaktan kaciniyordum.
Birden Nate in ortaya cikmasi ve uzun aradan sonra "oglum" dan bahsetmek kafami allak bullak etmisti. Aslinda sadece ogluma yogunlasmistim diyebilirdim. Binbir turlu rahatsiz edici anilar gozumun onunde fink atmaya baslamisti.

*Hamile oldugumu bile bile babasini terkettigim oglumu karli bir gecede, evimde sifaci bir arkadasimin yardimiyla dogurmustum. Ona Jason diyordum, ismini koymustum demiyorum cunku annelik nedir bilmiyordum, garip hissediyordum, hatta yeni bir evcil hayvan edinmisim gibi hissediyordum bile diyebilirdim. Ama butun bu duygulardan oglum 1 yasina basmadan kurtulmustum.
Ve tekrar karli bir gecede onu yataginda olu olarak bulmustum... Henuz uc yasindaydi.
Oglumu kaybettikten sonraki bir yil boyunca delirmemek icin elimden geleni yaptim. Hogwartsdan gelen profesorluk teklifi biraz olsun umutlandirmisti beni, ve sadece benim icin anlamli olan esyalarimi alip Hogwarts'a tasinmis, evime bir daha ugramamistim.*

Uzaklara dalmaya basladigimi biliyordum, tekrar olanlari hatirlamak beni gercekten rahatsiz etmisti ve anilari basimdan savmak icin sinirle kafami salladim, Tekrar Nate'e dondum.

6 yil aradan sonra Nate bana hem yabanci hem de cok yakin geliyordu, ama sesindeki kararlilik ve bu yakinlik duygusu yuzunden kendimi olanlari anlatmaya ikna ettim.
Anlatimim bastan savmaydi ve yarisinda tekrar aglamaya baslamistim. Daha fazla anlatmak istemedigimi belirten bir ses tonuyla anlatimimi bitirdim.
Tekrar suratimdaki yaslari sildim.
-Hayir mudurun salak oldugunu zaten biliyordum da, deliren bir herifi de profesor yapacak kadar salak oldugunu bilmiyordum.
Kikirdeyerek elimi masanin uzerindeki Nate'in elinin uzerine koydum.
-Senin odan falan yok mu? Niye bu soguk yerde zikkimlaniyosun?
Ve ani bir hareketle yerimden kalktim Nate'i cekistirmeye basladim.
-Yuru yuru! Odama gidiyoruz! Su hale bak buz gibisin!
Kapiya dogru ilerlerken Nate'i gelmesi icin zorluyordum.