I. dönem kenahet dersleri

...başlık bir hafta açık kalacak başlığa gelip kayda değer RP yapanlar dersten geçecektir...

RP SEYRİNDE 3. GÜN

***
Keskin gözlerimle öğrencileri süzdüm..ne yazık ki dersimi alan fazla yoktu bu yüzden tüm sınıflar bir arada alıyorlardı dersi..eski öğrencilerim beni tanıdıklaırndan düzenli bir şekilde yerleşmişlerdi yeni öğrencilerse merak ve korku içinde bakıyorlardı.Sakin ama sert bis sele sınıfımı selamladım

"İsmim Andrea O'conner..kehanet derslerini birlikte işleyeceğiz..eski öğrencilerim beni bilirler.. siz yeniler de zamanla tanıyacaksınız beni.."

birkaç adım attım ve sıralara doğru ilerledim.

"Görü , diğer büyülerin ötesinde, bambaşka bir yetenek..eğer buna sahip değilseniz sizleri suçlayamam..ama bir parça bile yeteneğiniz varsa bunun hayatınızı kolaylaştırdığını göreceksiniz.."

geri masama döndüm ve yaslandım

"birçoğunuzun bildiği üzere..okulumuz tekinsiz günler yaşıyor..geleceğimiz bulanık..hepimiz için..ama dersime konsantre olursanız hayatınızdaki bazı kötülükleri henüz size yaklamadan uzaklaştırabileceğinizi umuyorum..."

Her zaman ki gibi favori yeri olan arka sıranın karanlık köşelerinden birine geçen Zamiel dikkatle profesörü dinlemektedir. Zaten tanıdığı bir karakter olduğundan derslerini nasıl anlattığını, neler verebileceğini ve karşılığında neler beklediğini bilmektedir. . Bu kadına karşı her zaman bir hayranlığı olmuştur, neden bilinmez. Belki her daim sakin olmasından belkide yeteneğinden dolayı. . En azından merakını çektiği konusunda kesin birşey söyleyebilir.

Tanışma faslında sessizce profesörünü dinlemiş ve bu arada sakin hareketlerle gözlerini önünde duram bulanık küreden ayırmamıştır. . Bu ders her zaman hoşuna giden bir ders olmuştur zaten. Sessiz ve karanlık bir sınıf, tütsü kokuları, gelecekteki merak ettiği konuları şimdiden öğrenebilme ihtimali. . Baksanıza tamda Zamiel'e göre bir ders, insan daha ne isteyebilir ki.

Ve tekinsiz günler. . İşte buna katılmazdıda ne yapardı. Zaten bu günlerde içinde ayrıca bir sıkıntı vardı. . Kedisini gömmek zorunda kaldığından beri içine oturan bir karanlık vardı, kimsenin tadını kaçırmamak için belli etmemişti ama oradaydı işte. . Profesöründe aynı şeyi düşünüyor olması nedensiz bir şekilde içinde bir kıpırdanmaya sebebiyet vermişti ve görü mü değil mi bilinmez ama ihtimaller ve tahminler hakkında kayda değer bir becerisi olduğunu zaten Profesörde biliyordu. .

Gözlerini kapadı ve dersi dinlemeye devam etti. . .

Aslında kehanet dersleri Sandjal'ın ilgi alanına girmiyordu. Bu dalda bir yeteneği yoktu. Fakat hem yapacak bir işi olmaması hemde belki bu tarz bir durumla karşılaştığında ne yapması gerektiğini öğrenebileceğinden derse girmeye karar vermişti. Sağdan 3. sıraya oturarak profesörün giriş konuşmalarını dinlemeye başladı.

"İsmim Andrea O'conner..kehanet derslerini birlikte işleyeceğiz..eski öğrencilerim beni bilirler.. siz yeniler de zamanla tanıyacaksınız beni.."

Ah evet bu yeni arkadaşları Zamiel ve Suerte'yle tanıştığı gün, tuvalette onları sigara içerken yakalayan kehanet dersi profesörüydü. Onların orada ne yaptığını, isimlerini ve buna benzer şeyleri bilmesi veya tahmin etmesi yeteneğinin ne kadar korkunç boyutlarda olduğunu gösteriyordu.

Daha kim bilir neler biliyordu. Peki ya dün işlenen cinayet? Herşeyden haberi olan bir profesörün cinayet zanlısını görememesi ihtimali neydi? Daha karışık bir şeyler olduğu kesindi. Belki daha uygun bir zamanda ağzını yoklayabileceğini düşündü. Şu anda derse odaklanması gerekiyordu...

Bu okulla ilgili babasının ve amcasının anlattığı şeylerin hiç biri gerçek görünmüyordu Bartuc’un gözüne, “Kahvaltı bitiminde büyük salondan dersliklere çıkmak için insan selinden canlı çıkmanız gerekir” derlerdi hep fakat şimdi resmen ıssız bir şato gibiydi Hogwarts. Yine de mutsuz değildi genç büyücü, yalnızlığı kucaklamıştı çünkü o uzun yıllar önce ve hala en iyi dostlarından biriydi o yalnızlık diye adlandırılan kavram. Öylesine yaşadığını düşünüyordu zaten, bir solucandan farkı yoktu şu gezegende. Önüne çıkan engellerle savaşması gerekiyordu fakat öyle şeylerle karşılaşıyordu ki, hayatını bile feda etse etkilenmezdi o engeller, biliyordu bunu. Bu yüzden umutsuzluğun esiriydi, kalbi daha 12 yaşında olmasına rağmen sanki atmıyor gibiydi. Taştan bir kalbin atıyor olması zaten saçma olurdu ya, neyse.

4. kata ulaşmak için değişen merdivenlere doğru yöneldi, her nasılsa tüm merdivenler tek seferde istediği yere götürdü onu. Fakat şaşırmak için biraz fazla doluydu kafası genç büyücünün, hatta fark etmek için bile. Sınıftan içeri girip hiçbir özelliği olmayan, alelade bir yere geçti ve Profesörü beklemeye koyuldu.

"Offf! Yine ders seçmede geç kaldığım için bu derse kaldım." diye düşündü Suerte-tabi ki de bu güne kadar başına gelenlerden alışkanlık etmişti kehanet dersinde düşünürken İspanyolca kullanıyordu". Gerçi her ders için aynı şeyleri düşünüyordu. Aklı hep şu duvarların ardındaki açık alandaydı. Derslerde hep süpürgesinin üzerinde uçtuğunu hayal ederdi. Pencereden dışarı dalgın dalgın bakarken pencere ile arasına Andrea O'Conner'ın silüeti girdiğinde hemen kendini topralayıp dikleşti. Galiba bu ders kendini ele verdi, bütün ders gözleri Suerte'nin üzerinde mi olacaktı.. En iyisi biraz dişini sıkıp dersi dinlemeye çalışmaktı.

Öğrencilerime bir kez daha dikkatle baktım ve gülümsedim.

"Derslerimiz genel olarak kehanet üzerine olacak..ama genelde dayanamayıp biraz zihinefendiliği ve zihinbend öğretiyorum"

Suerte'nin ispanyolca düşünmesi beni bir kez daha yeni diller öğrenme düşüncesine yöneltmişti.Ama bunun için çok yaşlıydım.

"Şimdi" dedim asamı sallayarak ve ışıkları kapattım, sadece masalardaki mumlar yanıyordu " hepinizin önünde küreler var.ilk ders için kürelerle biraz oynadım.geleceği değil benim size yansıttığım hikayeyi göreceksiniz..dikkatle bakın.."

çantasını önüne almış içinde birşeyler arayan ve eline geleni fırlatan bir birinci sınıf öğrencisine yaklaştım.

"beni sonradan tanırsınız demekle hata ettim sanırım..kendimden biraz bahsetmeliydim..ben düzene aşığım.düzen herşey demektir..benim sınıfımı böyle dağıtamazsınız"

bir an duraladım ve Zamiel'lerin olduğu tarafa baktım

"ya da dağıtabilirsiniz..önümüzdeki iki hafta boyunca..malzemelere zaarr vermeyin yeter"

yerime geri döndüm ve birkaç sat önce hestiadan aldığım kedi ile oynamaya başladım..

[kürede kedi atmaca kan musluk ve kule görebilirsiniz]

Konuşmaya devam eden Profesör, asasını salladı lafını bitirdikten sonra ve ışıkların sönmesini sağladı. Ardından devam etti konuşmasına, kaldığı yerden. Sesi kendinden emin çıkıyordu, görü sanatının kişilikte zayıflıklara yol açtığını düşünürdü hep Bartuc, çünkü geleceğini bilme, yakınlarının başına gelecekleri bilmek vs. korkutucu olabilirdi normal bir büyücü için. Belki de kaybedecek kimsesi kalmadığı için böyle dimdik duruyordur, diye düşündü genç büyücü ve ardından az önce söyledikleri aklına geldi Profesörün. “Zihinbend” demişti, aklına türlü türlü fanteziler geldi bir anda 12 yaşındaki büyücünün. Profesörün sözleri artık bayağı uzaktan geliyordu. Birkaç dakika geçmiş gibi hissettiren kısacık saniyelerin ardından gerçek dünyaya geri dönen Bartuc, Profesörün “Düzen” konusunda bir şeyler söylediğini duydu. Başak burcu olduğundan düzen konusunda sorun yaşamayacağını biliyordu. Profesör yerine dönüp kedisiyle oynamaya başladığında, etrafa şaşkın bakışlar attı genç büyücü. Ne yapmaları gerektiği konusundaki sözlerini kaçırmıştı çünkü Kehanet Profesörü Andrea O’Conner’ın. Neyse ki diğer öğrencilerin hepsi küreye odaklanmıştı ve çok da zor olmadı Bartuc için bu günkü derslerini anlamak.

Karin merdivenleri tırmanıp kehanet sınıfına çıkmış ve pek göze batmayacak ortalarda bir yere oturmuştu. Sınıfta gerçekten çok az kişi vardı. Daha önce okumuş olduğu kitaplarda okulun önceki kehanet öğretmeni Sybill Trelawney'in Voldemort'un yenilmesinde önemli bir rol oynadığı yazıyordu, bu yüzden kehanet dersi almanın ilginç olabileceğini düşünmüştü. Oysa şimdi tek düşünebildiği Profesör O'Conner ile baykuşhanedeki karşılaşmalarıydı. Sadece kadının onu anımsamamasını umuyordu.
O'Conner sınıfa girdi ve öğrencileri süzdü, Karin'e sanki bir an için ona bakarken duraklamış gibi geldi.

Yine tekinsiz günler demişti, ancak kendisi de en az tekinsiz günler kadar tekinsiz görünüyordu kızın gözüne. Kehanet öğretmeni olduğuna göre öldürülen öğrenci hakkında bir şeyler bilmesi gerekmez miydi?

Karin bu düşüncelerden sıyrılıp dersi dinlemeye çalıştı. Şu andaki asıl endişesi şu 'görü' denen zımbırtıya sahip değilse dersten nasıl geçeceğiydi...

Aceleyle önündeki küreye döndü ve büklüm büklüm sis içinde birşeyler görmeye çalıştı. Önce sadece sis vardı. Beyaz dumandan şekiller kıvrılıyor bükülüyor biçim değiştiriyorlardı. Önce Karin hiç birine anlam veremiyordu. Başı ağrımaya başlamıştı.

Ama sonra kürenin içindeki duman biraz dağıldı ve bir açıklık oluştu. Daha sonra bu açıklığın ortasında bir figür ortaya çıktı. Cüppe giymiş genç bir adama benziyordu. Ne görmesi gerektiği konusunda hiçbir fikri olmayan Karin çekinerek çevresine ve O'Conner'a baktı. Sınıftakilerin hepsi dikkatle kürelerine bakıyorlardı. Eski öğrencilerden bazıları aralarında fısıldaşıyorlardı. Karin 'kuş', 'kartal' ve 'kedi' sözcüklerini yakalayabilmişti ama kendi gördüklerinin bunlarla alakası yoktu. "Hayalgücüm olmalı..." diye düşündü. Başka bir şey görmek için küreye döndüğünde adamın hala orada olduğunu gördü, ancak yanında bir şekil daha vardı. İkinci şekil kolunu kaldırdı ve adamın başının olması gereken yerdeki duman kopup dağıldı.
Bunu gören Karin irkilip sesli bir şekilde soluk aldı, tek düşünebildiği bütün bunları uydurduğuydu...

Burnunu kaşıyarak küresini tek eline alan Zamiel diğer elini çenesine dayayarak hafif kısık gözlerle dumanlara bakmaya koyulmuştur. .

Daha önceden bu derse girdiği için biliyordur ki görüler asla yeterince hızlı gelmezler, tam sıkılıp kendinizi saldığınız anda görünüp kaybolur ve sizi merakta bırakırlar, taa ki olay başınıza gelene kadar. . Düşünsenize öleceksiniz ve bunu kaçırıyorsunuz. . Tam öldüğünüz sırada "Aha ! hatırladım görüm buydu !" demek istemez kimse sanıyorum ki. .

Küreyle inatlaşırken yavaşca dağılan bulutlar önce bir kedi gösterdiler, zarifce yürüyen yetişkin bir kediydi. . Olayı o anda anlamıştı. Ölen kedisi büyüyebilseydi böyle zarif bir güzellik olacaktı, Sonra kan gördü. Bunuda biliyordu. . Kedisiyle alakalıydı bu

"Hmm. . ." sıkılmıştı ve tam o sırada farklı bir imge gördü. . Bu bir musluktu. Ne yani kediyi gömmeden önce yıkaması mı gerekliydi . . ? İyide geriye yıkanacak pek bir şey kalmamıştı ki. . . Fakat genede bunu düşünmek moralini bozdu, küreyi masaya atarcasına bırakıp sessizce başını sıraya yasladı. Şu anda bir sigara yakmayı o kadar çok istiyordu ki . .

Harry küreye bakıyo bakıyor ancak hiçbirşey göremiyordu.

"acaba kofti miyim?"

diye geçirdi içinden belki 50. kez.hala iyi büyüler yapıyor sayılmazdı..iç çekti.küreye bakmanın bulutları hayvanlara benzetmkten farkı yoktu.kürenin içindeki kuşa benzer şey de onun hayal gücüydü muhtemelen..

can sıkıntısından ölmek üzereydi..kendinin bile zar zor duyduğu bir sesle

"Zamiel!Suerte!" diye seslendi yeni tanıştığı arkadaşlarına.ve küredeki prensese benzer şeyi görmezden geldi.

Seigi heyecanla derse koşmuştu neyle oyalandığını hatırlamıyordu ama geç kalmak üzereydi.Sınıfa adımını attığında neyseki daha öğretmen gelmemişti.Gözüne 3. sırada oturan Sandjal çarptı.Neyseki tanıdık var diye geçirdi içinden.Kehanet kelimesi ona çok tuhaf geliyordu.İlk duyduğunda aklına fal bakarak para kazanan insanlar geldi ailesi onlar için her zaman "sallıyorlar yalan söylüyorlar hiç bir gerçekliği yok" demişti.Gerçi ailesi büyü içinde aynı cümleleri kullanıyordu.Yavaşça Sandjal ın yanına geldi "merhaba" dedi.Ve yanına oturdu tam o sırada içeriye öğretmen geldi.
"Derslerimiz genel olarak kehanet üzerine olacak..ama genelde dayanamayıp biraz zihinefendiliği ve zihinbend öğretiyorum" öğretmenin geri kalan cümlelerini pek hatırlamıyordu zihinfend zihinbend bu kelimeleri bir yerden hatırlıyor ama çıkaramıyordu "ne demekti ki bunlar" diye geçirdi içinden.Yine çok telaşlanıyordu.Hayatı boyunca başarılı bir öğrenciydi ailesi onu böyle yetiştirmişti.Bilmek güvende hissetmesini sağlıyordu.Buraya geldiğinden beri o duyguyu özlemişti.
Şimdi ders başlıyordu hızlıca çantasından eşyalarını çıkarmaya başladı kitabını çıkarmış not almak için kalemini arıyordu.Bu dersin uygulamalı olacağını düşünmemişti en azından ilk dersten itibaren.
Profesör "beni sonradan tanırsınız demekle hata ettim sanırım..kendimden biraz bahsetmeliydim..ben düzene aşığım.düzen herşey demektir..benim sınıfımı böyle dağıtamazsınız"
dediğinde çok utanmıştı.Duyulamayacak kadar kısık bir sesle hızlıca "Özür dilerim profesör" dedi.Yüzü kıpkırmızı olmuştu daha geldiği ilk dersten rezil olmuştu.
Utanarak gözlerini Sandjal a dikti "ne yapıcaz" dedi.O kadar telaşlıydı ki anlamamıştı.

Duyduğu sesle kafasını aniden küresinden kaldıran Zamiel, hızlı süzüşlerle sınıfta ona seslenen kişiyi aramaya koyuldu. . Ve tam o sırada tanıştıkları korkak Harry'i gördü. Bildiği kadarıyla Profesör Andrea sınıfında ses seven bir insan değildi, o yüzden küçük bir parşömen parçası çıkarık üstüne şunları karaladı;

"N'oldu Harry ? Neden çılgınlar gibi bağırıyorsun ?

Daha sonra notu iletilmesi için en yakınındaki öğrenciye uzattı ve tekrar küreye bakmaya koyuldu. . Hemen ardındada "Ahh lanet. ." diye ekledi. Çünkü küredeki imgeler kaybolmuş yerine gene o yoğun duman tabakası gelmişti. . Neyse zaten pek önemli şeylerde değil gibiydi gördükleri.

Küre dumanlara boğulduğundan beri zaten hiç birşey görünmez olmuştu. . Bu iş canını aşırı sıkmıştı ve hala sigara içmek istiyordu. Zaten Harry'e notu yeni yollamıştı ve en azından bir süre daha cevap gelmeyecekti, o yüzden oturup beklemeye koyuldu. Sınıfı inceledi, raflardaki küreleri, tüy kalemleri. . Acaba kedileri ne yapıyordu şimdi ?

Tam bu düşüncelerle kafasını uyuşturmuşken yavaşca açılan kapının sesi geldi. Tanrım bayılıyordu bu sese aynı orta çağdaki han kapıları gibi ! Kapı açıldı ve arkasında duranı gördü. Buz mavisi gözleri loş ışığın yardımıyla parlayan, siyah saçları omzunda, 12 yaşında bir yetişkin. . Tipik Eloise'ydi işte. Ne azı, ne fazlası.

Sınıftan içeri girdiği anda gözlerini dikip merakla ne yapacağını izleyen Zamiel, göz göze geldiklerinde işaret ve orta parmağı havada olmak üzere kısa bir selam verdi. Geçip önüne oturmasını bekledi ve sonra sırıtarak kısık bir sesle ekledi "Oi. Senden beklenmeyecek bir gecikme bu ?. Daha sonra dirseğini sıraya, yüzünüde yumruk yaptığı eline yaslayıp uykulu bakan gözlerle çevresini süzmeye başladı. .

Zaten o sırada Eloise kendi küresine bakmaya koyulmuştu bile ardından daha çok bir zaman geçmemişti ki dönüp Harry'le konuşmaya başladı. . Zamiel olanların hepsini sakince izleyip hafifce gözlerini kapadı. .

Lanet olsun be Zamiel yine beni uyandırmamıştı . . . Kalktım cüppemi giydim kehanet dersine doğru yola koyuldum biraz hızlı adımlarla yürüyodum . Kehanet dersinin yapıldığı kuleye tırmanırken nefes nefese kadlım . Sınıfa girdim profesörün orda olduğunu farketmedim ve bi yandan esnerken "Günaydın millet" diye bağırdım .

Tam o anda bir boğaz temizleme sesi duydum ve arkamı döndüğümde profesörün hafif çatık kaşlarla beni süzdüğünü gördüm ve hafif utançlı bir sırıtışla "Güü..Günayın Profesör" diyip hızlı hızlı Zamiel'in yanına yürüyüp oturdum.

Bu dersi pek sevmiyordum ama Zamiel bana zorunlu olduğunu söylemişti . Bence insan spontene yaşamıalıydı geleceğimi öğrenmekten nefret ederim . Hayat sürprizlerle dolu olsun isterim.

Zamiel masasya kafasını dayamış uyuyodu , dürttüm ve "Ya olum beni niye kaldırmadın yine lan ? dedim.

"Iggh !! Ha ? Ne uyandırması, sen niye uyandırıyosun beni be adam. .
Hafifce esneyerek ve sırıtarak konuşmaya devam eder; "Bilmiyorum çok güzel uyuyordun belkide. Ben bile nasıl kalktığımı hatırlamıyorum ki. . Ayrıca sigara içmem lazım yoksa az sonra kafayı sıyıracağım."

Gerçektende sigara içmeliydi. . Bu ders bitmek bilmiyordu ve nikotin krizine girip bir şeyleri parçalamaya başlamamak için çok az zamanı kalmıştı.

Hmm sigara . . . İyi fikirdi bugün bende hiç içmemiştim Zamiel bunu aklıma sokru ve bi anda aklıma süper bir fikir geldi.

Fısıldayaarak Zamiel , şimdi rol yapıcam profesöre miğdemin rahatsızlandığını beni revire götürmen gerektiğini söyle .

Profesörüü gözledim beni izlemiyodu herkes kendi işiyle meşguldü . Miğdemi sıvazlamaya başladım ki profesör baktığında birşeyler olduğunu anlamalıydı . Suratımı ekşittim . Sızlanmıyı başladım "Ahhh , miğdem . . .

Professör bana baktı iyi olduğumu sorar gözlerle . Bende "Biraz karnım ağrımakta ama sanırım idare edebilirim " dedim bir 15 dakika daha bçyle devam ettikten sonra bapırdım ahh "Ahhh , dün o gece 6 kutu ice tea yi arka arkaya içmemeliydim çok canım yanıyo tam burda Zamiel'e işleri devralması için bir bakış attım.

Fısıldayarak; "Gerçekten bunun işe yarayacığını mı düşünüyorsun ? die mırıldandım ve koluna girerek. . "Karın ağrısı, çok ice tea, ben söylemiştim, revir" diyerek Profesör Andrea'nın gözlerinin içine baktım. .

"Anla artık profesör. . Çocuk acı çekiyor işte" diyede geçirdim aklımdan.

Kehanet dersi her daim ilgimi çekmişti.Görü yeteneğimin olmasını hep isterdim.Ve ne gerekiyorsa bunu yapmalıydım.Derse tam vaktinde gelmiştim.Ortalarda bi yerlerde yerimi alıp kendimi tamamen hocaya adadım.Gözlerimi ondan ayırmıyordum.Umarım rahatsız olmaz.Hoca kendini tanıttı.Belli ki bayağı eskilerden.Bize herşeyi öğreteceğini vaat etti.Kendinden çok emin ve kararlı biriydi tahminimce."Vaov!" demeden duramadım.Sonra bize küreleri işaret etti ve ışıklar söndü.Kürelere bakmamızı söyledi.Dikkatlice odaklandım.

İlk gördüğüm şey bir kedi olmuştu.Iıımmm...Kedilerle pek alakam yoktur ve kedi besleyen bir tanıdığım yoktu.Sonra atmaca yada kartal gibi birşey gördüm.Tahminimce öyle birşeydi.Atmacayı görünce aklıma Ravenclaw geldi,nedendir bilmem.Sonra kan göründü.Gerçi kanı severim,hoştur.Fakat burda ne demek istenildiğini anlayamadım.Heralde cinayetle ilgili olabilir.Musluk göründü...Musluk! Aklıma ilk hela yada lavabo geldi.Olay iyice garipleşiyordu.Birden bir kule belirdi.Bu kulenin ne kulesi olduğunu çıkaramadım...Sonra görüntüler kesildi.
"Tamam...şimdi sakin bir kafayla düşünürsek...Elimde bir kedi,bir atmaca,bir kan görüntüsü,bir lavabo ve bir kule var.Çok şüpheli bir görüntü yığını..." diye biraz sesli iç geçirdim.Gerçi bana cinayetle alakası varmış gibi geliyor.Hemen aklımda bir senaryo hazırladım.Cinayet senaryoları oluşturmayı severim.Öhm...Kediyle bağlantılı olan bir şahış,büyük ihtimalle Ravenclaw'a mensuptur.Kanlı bir olaya eşlik etmiştir.Bu olayda tuvalette yaşanmıştır.Büyük ihtimalle bu tuvallette kuledeydi.İlk başta saçma sapan kelimelerle kurduğum bu tarzanca kurgu ile bi yere varılmaz diye düşündüm.Ama sonradan şüphelerim daha da arttı.

Sandjal profesörün talimatlarını aldıktan sonra küreye bakıp " Ne kadar zor olabilir?.. " diye omuz silkti. Bir taktiği vardı elbette ve işe yarayacağından emindi. Etrafındaki başarısız öğrencilere bakıp muzip bir şekilde sırıttı.
"Aptallar. "
Ellerini havaya kaldırdı ve tanrısal bir ifade takınarak küreye doğru indirerek avuçlamaya başladı. Çok dikkatli bir şekilde sıvazlayarak görüntünün gelmesini bekliyordu. Muggle dünyasında izlediği bir filmdeki cadı aynen böyle yapıyordu. Püf noktası bu olmalıydı.

" Hadii, hadiiii! "

Sıvazlamaktan yorulup derin bir nefes aldığında küçük bir küfür savurarak lanet etti.

Hafta dolmuş ders tamamlanmıştır.RP yazan herkesi dersi geçti varsayacağız habeirniz ola.

öptüm bay.